Monday, September 27, 2010

[5]

Έχει τρέξιμο αυτή η υπόθεση και ακόμα δεν έχω μιλήσει στο ζεύγος Πενιβρέκι και τον Μίλτο Μπανανέ. Θα τους δω αύριο. Το μόνο που θέλω είναι ένα camel. Την πιο διάσημη καμήλα.

Φτάνοντας έξω απτο σπίτι του ζεύγους Πενιβρέκι, κατάλαβα ότι έκανα πρόβα. Είναι και οι 2 τενόροι ή κόντρα τενόροι. Χτύπησα. Μου άνοιξαν. Οι σχέσεις τους με το φαγητό ήταν άριστες. Όχι όμως και η σχέση τους με το μεταβολισμό. Χοντροί.
-Ορίστε;
Περασαμε στο σαλόνι για τα περαιτέρω.
-Ώστε ο κύριος Κασέτας ήρθε τελευταίος; είπα με στόφα φιλοσόφου.
-Έτσι δεν είναι μωρό μου;
-Αχ, έτσι είναι λουκουμάκι μου
-Λέτε να έκλεψε αυτός το γραμματόσημο;
-Και σιχένεται και την όπερα..
-Αυτό δεν μου κάνει εντύπωση, αλλά όχι..δεν έχω καταλήξει ακόμα στο ποιος το έκλεψε. Το ψάχνω όμως!
-Ύστερα από πόση ώρα αφότου ήρθε ο Κασέτας, καβγαδίσατε;
-Ποιοι;
-Εμείς;
-Μα όλοι με όσους μίλησα μου είπαν ότι τσακωθήκατε. Το ξεχάσατε;
-Προφανώς, αναφέρονται σε κάποια στιγμή που η γλυκειά μου ύψωσε κάπως τη φωνή της!
-Ή ίσως τότε που ξέφυγε από τον λατρεμένο μου μία και όχι κολακευτική κουβέντα.
-Πέρα από αυτά όμως, περάσαμε μία υπέροχη βραδιά. Σωστά, γλυκιά μου;
-Σωστά θησαυρέ μου!
-Κάποια στιγμή όμως, μου φώναξες.
-Ναι, και εσύ με έβρισες πολύ.
Ένα βάζο πέρασε πάνω απτο κεφάλι μου. Πήρα αυτά που ήθελα να μάθω, καιρός να φύγω πριν αρχίσουν οι άριες.

Ο επόμενος ήταν ο Μίλτος Μπανανές. Είμασταν φίλοι κάποτε. Είχαμε ραντεβού στο πάρκο για τζόκινγκ.
-Γεια σου Φέκο! καιρό είχα να σε δω..
-Παλίε μου φίλε γνώριμε, συμμαθητή θαμώνα Μπανανέ! Πολύ καλή ιδέα να συναντηθούμε εδώ. Χρειάζομαι λίγη άσκηση.
-Προσπαθώ να κρατιέμαι σε φόρμα. Τώρα που έχω αποσυρθεί κάνω ότι μπορώ για να μη σκουριάσω.
-Τι θυμάσαι από τη συγκέντωση;
-Θυμάμαι τον καβγά των Πενιβρέκι. Θεοπάλαβο ζευγάρι. Από τη μία αγαπιούνται σαν πουλιά και την άλλη σφάζονται σαν εχθροί, είπε ο επιθεωρητής σκαρφαλόνοντας σε ένα τοίχο. Εγώ πήγα από δίπλα.
-Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τη δεσποινίδα Νανά να ουρλιάζει. Το γραμματόσημο είχε κάνει φτερά. Έκλεισα τις πόρτες για να μη βγει κανείς. Έπρεπε να μείνουν όλοι μέσα μέχρι να έρθει η αστυνομία. Όλοι ανυπομονούσαν να φύγουν. Τους κράτησα μακριά από την πόρτα και από την προθήκη. Τώρα ήξερα ποια είναι η προθήκη. Δεν νομίζω να την έστεισε τη δουλειά ο Μάρκος. Το αγαπούσε πολύ το γραμματόσημο και του άρεσε να το επιδεικνύει. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τη Δάφνη και τον Κασέτα. Και οι δύο επέμεναν να φύγουν. Τώρα πηδούσε κάτι εμπόδια. Η καρδιά μου είχε ζεσταθεί από το τρέξιμο.
-Σε ευχαριστώ επιθεωρητά, νομίζω ότι κατάλαβα τι έγινε εκείνο το βράδυ. Δεν έχω όμως κανένα στοιχείο. Είχα μείνει πολύ πίσω. Και από τον επιθεωρητή και στην υπόθεση. Είχα χλωμιάσει. Σαν βαμπίρ.
-Και μένα πρώτη φορά μου τυχαίνει κάτι τέτοιο, ειπε ο Μπανανές και έριξε μερικές μπουνιές σε ένα σάκο του μποξ που ακόμα απορώ πως βρέθηκε στο πάρκο.

Πιστέυω ότι μπορώ να απαντήσω στα 3 ερωτήματα της υπόθεσης. Πότε έκλεψαν το γραμματόσημο; Πρέπει να έγινε κατά τη διάρκεια του καβγά των Πενιβρέκι. Εκείνη τη στιγμή όλοι παρακολουθούσαν τον καβγά και δεν έβλεπαν την προθήκη. Ήταν ο τέλειος αντιπερισπασμός. Και ήταν και προβλέψιμο. Οι Πενιβρέκι αρπάζονται με το παραμικρό και ο κλέφτης μπορούσε να βασιστεί σε αυτό. Βεβαίως δεν έχω καταλήξει στο ποιος το έκανε. Μπορούσε να το κάνει ο οποιοσδήποτε χωρίς να αποκλείω και το Μάρκο. Όπως είπε ο επιθεωρητής το αγαπούσε και του άρεσε να το επιδεικνύει. Από την άλλη όμως χρειάζεται και τα χρήματα της ασφάλειας. Δεν ξέρω αν τελικά ο κλέφτης μπόρεσε να βγάλει το γραμματόσημο από το δωμάτιο. Είναι λίγο δύσκολο. Νομίζω ότι είναι ώρα να σταματήσω να αναμασάω τα στοιχεία και να αφήσω το ένστικτο να με οδηγήσει.

Ξύπνησα απότομα. Όνειρο. Τραγουδιστής σε συναυλία. Είχε πολλά φώτα. Τόσα που θα έκαναν ολόκληρο το Λας Βέγκας να φαίνετε σκοτεινό. Στο τέλος δίδυμες τοπ μόντελ μου πρόσφεραν λουλούδια. Τις χαστούκισα και τις 2. Ξύπνησα. Είχα βρεί τη λύση διάολε.

Monday, September 13, 2010

[4]

To μεταφορικό μου μέσο το λέω Σέλα. Γιατί παλιά είχα ένα παπάκι. Στρογγυλοφάναρο. Μπλε. Μετά μεγάλωσα και πήρα ενα Toyota Aygo. Παρόλαυτά το έλεγα πάλι σέλα. Ξέρω τι σκέφτεσαι για το Aygo αλλά δεν είναι έτσι. Ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι το όνομα του. I Go. Αυγό. Μόνο αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί όσοι το οδηγάνε αρχίζουν τα "Α, ωραίο στυλ" και τα "Κοίτα ρε η toyota".

Με τη σέλα μου έφτασα τάκα τάκα στα γραφεία του Κ. Τσάνελ του τοπικού καναλιού. Και όταν λέω τάκα τάκα ενοώ πολύ γρήγορα. Εκεί είχα ραντεβού με τη δεσποινίς Δάφνη. Γνωστή δημοσιογράφος, κουτσομπόλα και ιδιοκτήτρια ανήθικου blog. Έτσι είναι τα blog. Ανήθικα. Κρυφό blog για να πετάει λάσπη σε όποιον της έμπαινε στο μάτι. Για να δούμε τι έχει να μου πει.
-Περάστε κύριε Φέκο. Να σας προσφέρω κάτι; Λίγο Φουά Γκρα; Ένα ποτήρι σαμπάνια; είπε και τίναξε το καρέ μαλλί σαν να την χτύπησε ρεύμα.
-Λίγο χαβιάρι. Το λατρεύω το χαβιάρι. Θα μπορούσα να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου πίνοντας σαμπάνια και τρώγοντας χαβιάρι, είπα σαν άλλος James Bond. Είχα μπει για τα καλά στο ρόλο.
-Στη ζωή πρέπει να έχεις το καλύτερο, όσο και αν κοστίζει. Μωρέ τι μας λές.
-Μιληστε μου λίγο για τη νύχτα που εξαφανίστηκε το γραμματοσημμο του κυρίου Μάρκου.
-Τι θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Ο Μάρκος ήταν γοητευτικός όπως πάντα. Είχα φτάσει πρώτη. Ήμουν εγώ και η Νανά. Αντιπαθητική. Απορώ πως την κρατάει ο Μάρκος. Μετά ήρθε το ζευγάρι των Πενιβρέκι. Ενοχλητικοί. Με δυνατές φωνές και ταλέντο στο να τσακώνονται όπου βρίσκονται. Μετά ήρθε ο αηδιαστικός Μίλτος Μπανανές. Ο πρώην αρχηγός της αστυνομίας. Τελευταίος έφτασε ο γοητευτικός Νίκος Κασέτας. Η ραδιοφωνική του εκπομπή τον έχει φτάσει στα ύψη. Μέχρι τότε τα γραμματόσημα ήταν στη θέση τους.
-Μμμ, είπα ήρεμος, συγκεντρωμένος και εστιασμένος.
-Πάντως αν θέλετε τη γνώμη μου το έκλεψαν οι Πενιβρέκι. Πως μπορείς να εμπιστεύεσαι τέτοιους ανθρώπους; μου είπε στο αυτί συνομοσιακά με μάτια πλάνα και αυτιά αεροπλάνα.
-Ναι καλά, ευχαριστώ. Είπα και έφυγα με τα χέρια στις τσέπες. Κάτι χαιρετίσματα έστελνε η Δάφνη αλλά βαρέθηκα ήδη.

Η Σέλα μου με πήγε άμεσα στο Ρ/Σ Δίεση όπου είχε εκπομπή ο Νικόλαος Κασέτας. Είχε 8 λεπτά διάλειμμα από την εκπομπή του. Ο Κασέτας είναι ένας τύπος σαν και εμάς. Αλλά έχει δύο σούπερ ατού : 1. Κατέχει τα μυστικά του ραδιοφώνου και 2. είναι πολύ καλό στο μπίρι μπίρι με τις γυναίκες. Όλο τέτοια έλεγε αλλά αν τον έπαιρνες με το καλό γινόταν μούσι να τον ξυρίσεις.
-Μπα, ο περίφημος κύριος Φέκος. Χάρηκα, είπε.
-Σας ευχαριστώ που με δεχθήκατε. Θα είμαι σύντομος. Ξέρω ότι έχετε πολύ δουλειά. Πείτε μου λίγα λόγια για το τι συνέβη στη συγκέντωση του κ. Μάρκου;
-Εχμ, θα σας πω. Αφού θαύμασα τα γραμματόσημα έπιασα μία πολιτική συζήτηση με την κυρία Δάφνη, είπε με ένα χαμόγελο σαν του Μαρκίσιου Ντε Σαντ.
-Μάλιστα. Υπήρχε κάποιος που φερόνταν περίεργα;
-Θα σας το πω χύμα. Ο Μίλτος Μπανανές ήταν από την αρχή..
-Μα είναι πρώην αρχηγός της αστυνομίας;
-Έτσι θέλουν να νομίζουμε. Είμαστε θύματα μιας συνομοσίας κύριε Φέκο, είπε ο Μπανανές και τα μάτια του έλαμψαν. Ξέρατε κύριε Φέκο ότι η CIA σκότωσε τον Κένεντι, ο Τίτο ήταν πράκτορας των Σοβιετικών, η οικονομική κρίση είναι στημένη και η αποστολή στη σελήνη ήταν ψεύτικη; Συνέχισε με Jim Morisson, πριγκίπισα Νταιάνα, Da Vinci, Χ files, βριλ, Ιούδα και άλλες ιστορίες που λατρεύω να ακούω. Όταν μιλάει σε κοινό ο Κασέτας, είναι θεός. Όταν παίρνει συνεντεύξεις είναι θεός. Όταν κάνει ρεπορτάζ είναι θεός. Αλλά όταν μιλάει για θεωρίες συνομοσίας, ο θεός βοηθός.

Monday, September 06, 2010

[3]

Πάω στον πρώτο βασικό ύποπτο. Τον μάγο. Τον ταχυδακτυλουργό. Αυτόν. Που πνίγεται στα χρέη. Που έκανε ο ίδιος το γκαλά. Που ήταν δικό του το γραμματόσημο. Αυτός που είχε κίνητρο. Είχε ευκαιρία. Είχε τον τρόπο. Ξέρω ότι δεν είναι αυτός ο ένοχος. Αλλά ας πάω σπίτι του.

Εκ πρώτης όψεως θα έλεγα ότι το σπίτι του χρειάζεται γενική επισκευή. Ωραίο σπίτι. Αρχοντικό. Μπορεί να μην έχει μετρητά αλλά δεν είναι και μπατίρης. Με συνάντησε στον τόπο του εγλήματος. Ψηλός, αδύνατος με χωρίστρα στη μέση και καράφλα ταυτόχρονα. Μεγάλη μύτη και μεγάλος πάθος.
-Κύριε Φέκο. Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Αν κάποιος μπορεί να λύσει τούτο το μυστήριο, αυτός είστε εσείς.
-Να με λέτε Φέκο. Σκέτο, έτσι με ξέρουν όλοι. Και καλά γνωστός. Γαμάτος.
-Πρέπει να βρείτε το γραμματόσημο. Αυτή η υπόθεση με έχει κάνει κουρέλι.
-Μπορώ να έχω ένα καφέ; ζήτησα καφέ γιατί ο πρώτος που ήπια σπίτι δεν είχε κάνει καλά τη δουλειά του.
-Και το ρωτάτε; Ότι θέλετε αρκει να το βρείτε.
-Αυτή είναι η προθήκη από την οποία κλάπηκε το εν λόγω γραμματόσημο; επιτέλους έβλεπα τι είναι προθήκη. Την άγγιξα. Ενιωσα όπως τότε, που άγγιξα για πρώτη φορά ferrari.
-Μάλιστα, δεν είχα καταλάβει τίποτα μέχρι που ούρλιαξε η Νανά. Συνέχισε ο Μάρκος.
-Ενοείτε την Νανά Ν., την ιδιαιτέρα σας; είπα σαν ξερόλας. Ήμουν διαβασμένος. Θα ήθελα να την ρωτήσω μερικά πράματακια. Πραματάκια.
-Βεβαίως, είπε ο Μάρκος και κούνησε το χέρι με νόημα στην ιδιαιτέρα του. Αυτόματα εμφανίστηκε μία ψιλοκώλα, ψιλοπολυλογού στα 45 πατημένα. Ξανθιά με πολύ πέραση στην εποχή της. Από την εποχή της ήταν και το κολιέ που φορούσε. Με πέρλες.
-Χαρά μου που σας γνωρίζω κύριε Φέκο.
-Ωραία, δείξτε μου σας παρακαλώ που ακριβώς καθόσασταν την ώρα που ανακαλύψατε ότι το γραμματοσημο είχε εξαφανιστεί, είπα γιατί πάντα κάτι εχω να πω.
-Καθόμουν εδώ, στην αρχή δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μόλις το συνειδητοποίησα βέβαια έβαλα τις φωνές.
Βγήκα έξω να πάρω λίγο φρέσκο αέρα. Έτσι κάνω στα δύσκολα. Την κάνω. Έξω είχε φοβερή ζέστη. Τόση που ζεστάθηκε η καρδιά μου. Γύρισα μέσα και βρήκα το ζευγάρι σε τετ α τετ. Και ένα τετ α τετ είναι πάντα τρυφερό.
-Αχ Μάρκο μου, είσαι ο πιο γλυκός και ευγενικός άντρας που γνώρισα στη ζωή μου. Πάντα δίπλα σου ένιωθα μοναδική.
-Είσαι μοναδική Νανά μου και πάντα σου άξιζε να έχεις το δικό σου νούμερο στο σόου, την καυλάντισε ο Μάρκος.
Η Ξανθιά Καλλονή μπορεί να μην είχε το δικό της νούμερο αλλά τα είχε καλά με τα νούμερα. Τα νούμερα του Μάρκου. Είχε τη διαχείρηση των οικονομικών του. Όλα για το συμφέρων του μιλάμε. Και αυτός, όλα για το φουστάνι.
-Ποιο ήταν το πιο περίεργο πράγμα στο γκαλά; ρώτησα με ύφος 100 καρδηναλίων.
-Χμ, το ζεύγος Πενιβρέκι που είχε μία από τις γνωστες του διαφωνίες. Τσακώνονται σαν το σκύλο με τη γάτα είπε η Νανα.
-Σας ευχαριστώ πολύ, ευχαρίστησα. Με βοηθήσατε αρκετά. Με βοήθησαν.

Δεν ξέρω αν ο Μάρκος έκλεψε το γραμματόσημο αλλά σίγουρα το αγαπάει πολύ. Φοβερό συμπέρασμα έβγαλα πάλι. Βγήκε το μεροκάματο. Πάω να κάνω μαθήματα αυτοάμυνας. Με βοηθάει να αντιμετωπίσω τραμπουκισμούς και άνανδρες επιθέσεις που μπορεί να προκύψουν στη συνέχεια. Εντάξει, είναι λίγο φλώρικα αλλά και ο Steven Seagal από κάπου ξεκίνησε.