Αυτά είναι έργα

Αναγγελίες για διάφορα έργα έγιναν κατά τη διάρκεια της διεθνούς εκθέσεως. Υποθαλάσσιος δρόμος για Καλαμαριά με εισιτήριο 1200 ευρώ και με πιθανότητες να πνιγείς. Στην είσοδο θα μοιράζονται μπρατσάκια και κρέμα για τον ήλιο. Το Μετρό είναι επίσης στο πενταετές πλάνο της κυβέρνησης. Οι στάσεις θα είναι σε κάθε σπίτι και σε κάθε κρεβατοκάμαρα γιατί οι Θεσσαλονικείς είναι αφενός πολύ τεμπέληδες και αφετέρου πολύ ερωτιάρηδες. Μεγάλη υπόθεση θα είναι και η ανατιμολόγηση των διοδίων για να ενθαρρυνθεί η αποκέντρωση. Όποιος πάει να μπει στην πόλη θα πληρώνει τα μαλλιά της κεφαλής του οπότε η καράφλα θα είναι της μόδας. Στην πόλη θα υπάρχουν πολλοί δακτύλιοι, ο ένας μέσα στον άλλο για να κάνουν τη ζωή των κατοίκων πιο δύσκολη. Οι τροχονόμοι θα είναι ντυμένοι κλόουν για να δώσουν ένα τόνο χαράς και διασκέδασης στην πόλη. Βέβαια στο κέντρο οι δρόμοι θα έχουν καρφιά ώστε να μην κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Αυτό το μέτρο είναι σε συνεργασία με τα βαλκανιζατέρ της πόλης που περνάνε κρίση. Στα πεζοδρόμια θα υπάρχουν νάρκες ενώ τα φανάρια θα τα περνάνε μόνο όσοι απαντήσουν στην ερώτηση ενός σοφού γέροντα. Η πλατεία Αριστοτέλους θα έχει τάφρους με κροκόδειλους και στην παραλία θα περπατάνε μόνο όσοι επιζήσουν από τη ρωσική ρουλέτα. Τέλος τα περιστέρια θα ταΐζονται από το δήμο τόσο πολύ που θα χέζουν διαρκώς.

ΔΕΘ

Έφυγα από τη Βενετία γιατί είναι χάλια αυτό τον καιρό. Είχε πολύ υγρασία, όλο έπεφτα για ύπνο και όλο κοιμόμουνα. Άσε που όλο έτρεχε ο λογισμός μου και δεν μπορούσα να καταλάβω τις ταινίες. Μινιμαλισμός, συμβολισμός και ο κακός τους ο καιρός. Το μόνο καλό είναι ότι σκέφτηκα όνομα για το σκύλο μου. Άρης από το κουλτουριάρης.

Το αφεντικό με έστειλε στην Θεσσαλονίκη που είχε τζερτζελέ. Εγώ βέβαια τον έχασα γιατί πήγα αφού τελείωσε η διεθνής έκθεση Θεσσαλονίκης και έφυγαν όλες οι ωραίες γκόμενες που ήρθαν να ψαχτούν. Την τελευταία μέρα έγινε η ομιλία του πρωθυπουργού. Αυτό γίνετε από τον εκάστοτε πρωθυπουργό που είναι υπεύθυνος να μας κάνει ρεζίλη διεθνώς. Είχαμε και το φεστιβάλ της ΚΝΕ που έγινε υπό την αιγίδα του δήμου Θεσσαλονίκης, της Greenpeace και του μακεδονικού χαλβά. Η καθιερωμένη πορεία ξεκίνησε από την Καμάρα και κατέληξε στην αμερικανική πρεσβεία με ενδιάμεσους σταθμούς το λιμάνι της πόλης για να ενσωματωθούν οι ΠΑΟΚτσήδες που ερχόντουσαν από 3ήμερη εκδρομή. Η παρουσία της αστυνομίας ήταν διακριτική και οι συλλήψεις δεν ξεπέρασαν τις 4 χιλιάδες. Όσοι περαστικοί πήγαν να ενσωματωθούν στην πορεία έφυγαν γρήγορα από την κακοσμία του ιδρώτα. Μα καλά, δεν τους μίλησε κανείς για το Rexonna. Συνθήματα δεν ακουστήκανε παρά ο ύμνος του ΠΑΟΚ, ο εθνικός ύμνος, το τροπάριο της Κασσιανής και το “La camisa negra” που είναι πρώτο στα charts. Σε μια αναμπουμπούλα χρειάστηκε η επέμβαση των ειδικών δυνάμεων που έκαναν περιορισμένη χρήση δακρυγόνων και πατσουλί. Οι νεαροί την έκαναν στους γύρω δρόμους και βρήκαν ευκαιρία να πάνε σπίτι τους και να γλυτώσουν την ταλαιπωρία. Οι υπόλοιποι συνέχισαν για την πρεσβεία αλλά πέρασαν από μπροστά της χωρίς να την πάρουν είδηση γιατί είχε κουρκουτιάσει το μυαλό τους από το πολύ περπάτημα. Όταν έφτασαν στα λαδάδικα και κατάλαβαν τι έγινε, έφαγαν μερικά κοψίδια και γύρισαν πίσω ρωτώντας δεξιά και αριστερά σε κάθε περίπτερο που είναι η περιβόητη πρεσβεία. Οι περιπτεράδες που είναι πολύ πλακατζήδες τους έστελναν κάθε φορά και αλλού. Όταν κάποια στιγμή έφτασαν ο πρέσβης είχε δεξίωση και δεν μπορούσε να τους δεχθεί. Αυτό τους έκανε έξαλλους και τα κάνανε μπάχαλο για άλλη μια φορά.

Thanks

Στο φεστιβάλ σήμερα παίζει μία ισπανική ταινία. Δεν τα πάω καλά με τους Ίβηρες μιας και μας κερδίσανε στον τελικό. Φώναξα στην αίθουσα ότι στο τέλος πεθαίνουν όλοι και έφυγα από την αίθουσα. Κανείς δεν κατάλαβε το αστείο μου γιατί πολλοί με πήρανε στο κατόπι. Τους ξέφυγα γιατί είμαι γρήγορος σαν τον Σπανούλη. Γύρισα στο ξενοδοχείο και είδα το V for Vendetta. Είναι μια κλασσική ιστορία εκδίκησης. Εκδίκηση όπως θα πάρουμε εμείς από τους Ισπανούς. Για μένα τα παιδιά της εθνικής είναι super heroes. Μας πήγαν εκεί όπου δεν μπόρεσε κανείς. Fuck reality, fuck office life, fuck my luck. Λίγοι από μας κάνουν το χόμπι τους και βγάζουν λεφτά. Γίναμε όλοι γιατροί, δάσκαλοι, marketers. Παντελής έλλειψη αδρεναλίνης. Εγώ ξεσπάω στο blog μου. Άλλοι κάνουν παρτούζες για να γνωρίσουν κόσμο και οι μπασκετόφιλοι πλακώνονται με τους ποδοσφαιρόφιλους. Εσείς;

Βενετία

Έφτασα λοιπόν στη Βενετία και πήρα το ταξί για τό ξενοδοχείο μου Mama Mia. Ωραίοι δρόμοι στη Βενετία. Και πολύ πράσινο. Και ωραία αμάξια. Να και ένας πύργος που γέρνει. Μα δεν είμαι στη Βενετία. Φοβάμαι.

Το φεστιβάλ Βενετίας είναι για μένα μία νέα καριέρα. Θα κάνω κριτική σε ταινίες, σε ηθοποιούς αλλά και αυτοκριτική. Αν δεν τα καταφέρω θα γίνω γονδολιέρης αφού είμαι καλός στις δημόσιες σχέσεις, στο μπλα μπλα και στον πρόλογο. Ελπίζω να έχω και τα τυχερά μου. Άσε που μοιάζω και με Ιταλός. Θα αυτοσχεδιάζω, σαν τον Benny Hill. Έβαλα κουστούμι μαύρο με άσπρο πουκάμισο με την ελπίδα να μην με μπερδέψουν με γκαρσόνι. Έχω σκάσει. Ο καιρός εδώ τα έχει παίξει. Μία μέρα έχουμε 30 βαθμούς, την άλλη 40 και την άλλη 50. Σαν την ηλικία της Ντενίση. Ή σαν την ταινία του Κωνσταντάρα. Τι είναι άραγε ποιο ωραίο, το φεστιβάλ ή το καρναβάλι της Βενετίας γιατί μάλλον για το δεύτερο ήρθα.

Η Απωνία

Λείπω τόσο καιρό γιατί ξεκίνησα με τα πόδια για την η απωνία και το μουντομπάσκετ. Φοβερή χώρα, γεμάτη εκπλήξεις. Οι γυναίκες κυκλοφορούν με ομπρέλλες γιατί νομίζουν ότι η τέλεια γυναίκα είναι κατάλευκη. Οι κατάλευκες εδώ είναι ανεμικές.

Δώδεκα σαμουράι και ένας δράκος στην εθνική. Μάλλον είμαστε Ασιάτες. Νομίζω τα παιδιά θέλουν να πάρουν την πρωτιά για να δώσουν μια απάντηση στα τσουτσέκια του ποδοσφαίρου. Euro αυτοί; Euro και παγκόσμιο εμείς.

Βλέπω τον τελικό και φεύγω σφαίρα για την Βενετία (πάλι με τα πόδια) που έχει φεστιβάλ.