Όταν κόβεις τα μαλλιά κάποιου, αυτός δεν αισθάνεται τίποτα. Ή μήπως νιώθει;

Η μέρα του ξεκίνησε όπως πάντα στις 7 με πρωινό πλούσιο σε φυτικές ίνες. Ήταν τόσο δυσκοίλιος σε όλα, που έξω απτο σπίτι του στη θέση πάρκινγκ άφηνε ένα σάπιο μηχανάκι. Έτσι ώστε να μην παρκάρει κανείς. Κατά τα άλλα ήταν ένας καθημερινός κομμωτής με ζιβάγκο. Ίσως γιαυτό τον διάλεξαν. Γιατί του πήγαινε το ζιβάγκο.

Η συνάντηση έγινε στο ταξίδι για Παρίσι. Εκεί θα γινόταν το ετήσιο συνέδριο κομμωτικής για νέες μεθόδους ευχάριστησης πελατών. Είχε δει τον εκείνο τον τύπο, απτο αεροπλάνο ακόμα. Έκανε τόση φασαρία, έκανε το σταυρό του στην απογείωση, χειροκρότησε στην προσγείωση. Γραφικός. Μετά τον ξαναείδε στο συνέδριο. Ο ίδιος τύπος του προτεινε μια δουλειά δίχως άλλο, με καλά λεφτά. Τα ήθελα τα λεφτά για να πάρει ένα καινούριο μηχανάκι. Είχε σιχαθεί το σάπιο διάολε.

Η καινοτομία του μαγαζιού ήταν τα σαμπό. Τα φορούσαν οι πελάτες κατά τη διάρκεια του κουρέματος. Το θύμα ήταν έτοιμο να φορέσει ένα ζευγάρι χαριτωμένα σαμπό. Αν και άντρας του άρεσαν τα σαμπό. Είχε πρησμένα πόδια από παιδί και το ήξερε. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι σε λίγη ώρα μικροσκοπικές βελόνες, βουτιγμένες σε αναισθητικό, θα περνούσαν την κάλτσα θα τον έστελναν σε έναν γλυκό ύπνο. Ο εφιάλτης θα ξεκινούσε μια μέρα αργότερα, σε μία χώρα της Μέσης Ανατολής, όπου θα ξυπνούσε ως ερωτικός σκλάβος κάποιου διεστραμμένου. Και θα ήταν και ακούρευτος.