[2]

Κάπως έτσι ξεκίνησε η μέρα μου.
-Όχι, δεν είναι πρακτορείο ταξιδίων κυρία μου. Πήρατε στο γραφείο ντετέκτιβ Φέκου.
-Ωραία, μπορείτε να μου βρείτε το τηλέφωνο του πρακτορείου ταξιδίων;
Το έκλεισα διάολε. Είχα δουλειά. Έχει βγάλει ρόζους ο κώλος μου.

Μία σκιά εμφανίστηκε στην κερκόπορτα του γραφείου μου. Άνοιξα απότομα. Έτσι. Γιατί είμαι πάντα σε εκγρήγορση. Και θέλω και άλλοι να είναι.
-Εντάξει φίλε, λέγε τι θέλεις; είπα σε ένα τύπο που κάθε άλλο παρά σεβασμό σου έβγαζε. Κόκκινο παντελόνι και πράσινο σακάκι που το κουμπί ήταν έτοιμο να σκάσει. Δεν ήταν χοντρός αλλά φορούσε το σακάκι 2 νούμερα μικρότερα. Ψηλός και σγουρομάλλης. Σίγουρα έκανε θέατρο μικρός. Τον παλιάτσο αν κρίνω απτα ρούχα.
-Γεια σας, είμαι ο δικηγόρος Δημοσθένης Ευελπίδης. Ο κύριος Φέκος να υποθέσω. Ειδικεύομαι σε ασφαλιστικές υποθέσεις και είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να με βοηθήσετε, είπε χωρίς να του πω ότι είμαι ο Φέκος. Θα είμαι σύντομος. Μια ασφαλιστική εταιρεία η Σίγουρα Λεφτά L.T.D. πιστεύει ότι έπεσε θύμα απάτης αλλά δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα.
Σταύρωσα τα χέρια μου και έκανα πως άκουγα προσεχτικά.
-Όλα ξεκίνησαν όταν έκλεψαν ένα γραμματόσημο που είχε ασφαλιστεί για μία περιουσία. Και άλλη μια. Και όλα αυτά μπροστά στα μάτια πολλών και αξιόπιστων μαρτύρων. Αξιόπιστων. Χωρίς να δει κανένας τίποτα. Τίποτα. Τους ψάξαμε όλους, κάναμε φύλλο και φτερό την αίθουσα αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Τίποτα. Αν στις επόμενες μέρες δεν βρεθεί το γραμματόσημο η Σίγουρα Λεφτά L.T.D. θα πληρώσει στον ιδιοκτήτη του 100 χιλιάδες ευρώ. 100 χιλιάδες. Ιδιοκτήτης είναι είναι ο Μάρκος Μ. Κορυφαίος ταχυδακτυλουργός. Τον θεωρούμε ύποπτο αλλά δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Γιαυτό ήρθα σε σας. Λοιπόν τι λέτε;
-Με τιμάει ότι ένα μεγάλο γραφείο μου ζητάει την βοήθειά μου. Πως μπορώ να αρνηθώ μια τέτοια υπόθεση. Εκεί που όλοι αποτύχατε, θα θριαμβεύσει ο Φέκος και θα αποδοθεί δικαιοσύνη - και καλά. Το τελευταίο δεν το είπα. Το φυλούσα για αργότερα.
-Μιλήστε μου για την υπόθεση, είπα και έβγαλα ένα τσιγάρο αλλά δεν το άναψα.
-Κατά τη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού γκαλά στην έπαυλη του κυρίου Μάρκου, σε μια γυάλινη προθήκη, στο κέντρο της αίθουσας υπήρχαν 2 γραμματόσημα μεγάλης αξίας. Το ένα ήταν κολλημένο πάνω σε φάκελο και το άλλο όχι. Πριν όμως τελειώσει η βραδιά το δευτερο είχε κάνει φτερά. Το παράξενο ήταν ότι η προθήκη ήταν εκεί όλη τη νύχτα σε κοινή θέα και όσοι ήταν εκεί είπαν ότι δεν είδαν τίποτα.

Στο μυαλό μου στριφογύριζε αυτή η προθήκη. Τι σκατά είναι. Ντρέπομαι να ρωτήσω. Άναψα το μουσκεμένο πλέον τσιγάρο και άκουσα τα υπόλοιπα.
-Σύμφωνα με την αστυνομία, οι πόρτες κλειδώθηκαν και κανείς δεν βγήκε από την έπαυλη μέχρι την ώρα που έφτασε η ασφάλεια. Οι αστυνομικοί έκαναν σωματική ερεύνα σε όλους και έψαξαν το χώρο σπιθαμή προς σπιθαμή αλλά τίποτα. Πήγα και εγώ μετά αλλά δεν βρήκα κανέναν. Ούτε καν το άλλο γραμματόσημο καθώς ο κύριος Μάρκος το είχε κρύψει γιατί φοβόταν μην το χάσει και αυτό.

Τι αξίζει τελικά σε αυτή τη ζωή; Ένα κερασάκι αφού έχεις φάει ολόκληρη την τούρτα. Ένα αγαπημένο τραγούδι με το που ανοίξεις το ραδιόφωνο. Ένα μακροβούτι σε μία έρημη παραλία. Να παίρνεις το πρωτάθλημα στο pro evolution. Ένα προφιτερόλ. Το σεξ. Οι στιγμές ανάμεσα σε φίλους. Ένας φραπές στην παραλία, μία βόλτα με έλκηθρο στον χιονισμένο Βορρά, τα αθλητικά μετά τις ειδήσεις, η μυρωδιά του καινούριου, ένα παιδί, οι κουραμπιέδες κ τα παραμύθια των Χριστουγέννων, τα κλεφτά φιλιά στις βιτρίνες, το απολυτήριο του στρατού, το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο αλλά πάνω απ` όλα ένα γραμματόσημο. Πόσο αξίζει ένα γραμματόσημο.
-Έχουμε 3 γρίφους. Ποιος το έκλεψε, πότε και πως το έβγαλε από την έπαυλη, είπα και έσφιξα το χέρι του χαρωπού δικηγόρου. Η υπόθεση είναι σκέτη πρόκληση. Και καλά.
-Έξοχα. Άυριο το πρωί θα σου στείλω τα υπόλοιπα στοιχεία της υπόθεσης είπε ο και έφυγε. Όπως ήρθε. Από την κερκόπορτα. Είχαν περάσει ακριβώς 42 λεπτά γιατί ο ανεμιστήρας μου μόλις είχε κλείσει.