Sunday, December 28, 2008

Η αγάπη σώζει.. ΝΟΤ


Ξαφνικά κολλάνε όλοι αγάπη. Μιλούν ψιθυριστά γιατί μιλούν για αγάπη. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο.Όλοι αγαπάνε τους πάντες. Όλες οι κινηματογραφικές αίθουσες είναι γεμάτες εξαιτίας της αγάπης των θεατών για τους δημιουργούς τους. Τα ραδιόφωνα παίζουν χατζηγιαννικές μελωδίες αγάπης. Τα ζαχαροπλαστεία μοιράζουν τούρτες και όσοι είχαν όνειρα που έμειναν μετέωρα τώρα τρώνε τον αγλέωρα. Οι αγαπολοντολόγοι δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια και βγάζουν εύκολα λεφτά. Το δάρκυ πλέον δεν υπάρχει παρά μόνο στο γέλιο, για να καθαρίζει τα μάτια. Και τότε οι έμποροι όπλων προσπαθούν να συμμετάσχουν και αυτοί στη γιορτή και περνάνε πυρηνικές κεφαλές για βεγγαλικά για την παραμονή πρωτοχρoνιάς.

ΜΠΟΥΜ.

The end.

Saturday, October 04, 2008

Φθινοπώρωση

Ο Θάνος είναι δάσκαλος δημοτικού. Με φτηνά υλικά φτιάχνει φτερά για να μάθει στα πιτσιρίκια να πετάνε. Του αρέσουν οι αλλαγές. Ειδικά οι αλλαγές των εποχών. Τα Σαββατόβραδα βγαίνει με τους φίλους του, πίνει, καπνίζει και βλέπει γκόμενες με καουμπόκες μπότες και σέξυ κάλτσες. Τις Κυριακές φοράει ξεχειλωμένα κακόγουστα πουλόβερ και μαζεύει τα ξερά φύλλα - άμα βαριέται φωνάζει τον κηπουρό - και μετά αναπολεί βλέποντας φωτογραφίες διακοπών. Χαμογελάει πλατιά στου περαστικούς, μιλάει στους πάντες και χαχανίζει όταν βλέπει γυναίκες με μαλλιά σαν του Χατζηπαναγή από την υγρασία. Σε φέρνει σε δύσκολη θέση, σε αμηχανία, νοιώθεις άβολα για λογαριασμό του. Είναι ο άγνωστος στο λεωφορείο που θα καταργήσει τη βολική, συνομωτική σιωπή. Βλέπει από το παράθυρο τους μηχανόβιους που γίνονται μούσκεμα, γιατί εκεί βρέχει από παντού - ακόμα και από κάτω -, να παθαίνουν χρόνια ιχμορίτιδα. Είναι ο γείτονας που χαιρετάει, φιλάει, αγγίζει και με το που μπει ο φθινόπωρος θα βάλει στο τσουκάλι μια φασολάδα και θα σου φέρει ένα πιάτο. Είναι ο φίλος που όταν τον ρωτάς "τι κάνεις" εισπράτεις χωρίς ιδιαίτερο λόγο ένα "είμαι πολύ καλά" και θες σχεδόν να τον χαστουκίσεις. Έχουμε χάσει το κέντρο μας. Έχουμε χάσει τον ήλιο. Θεωρούμε την καχυποψία ωριμότητα, την κακία εξυπνάδα, την κατάθλιψη μοναξιά και την μοναξιά επιβίωση. Και έρχεται ο Θάνος και ανοίγει το παράθυρο. Και μπαίνει ήλιος - έστω και φθινοπωρινός - και χαμογελάς. Κρίμα που τόσο αυτός όσο και τα φυλλοβόλα δέντρα ζουν μόνο μια εποχή..

Έπιασε βροχή αγάπη καλοκαιρινή, φθινόπωρο ξανά και η ζωή μου αδειανή, δεν φτιάχτηκε για εμάς ετούτη η εποχή.

Καλλίρης - ο γνωστός

Saturday, May 31, 2008

Παράλογα

Ο Τόλης δουλεύει στα σκυλάδικα. Στο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της ζωής. Δουλεύει εκεί από τα 18 και τώρα είναι 25. Κατάλαβε επιτέλους ότι το γάμησε το πράγμα. Το ΓΑΜΗΣΕ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΩΣ. Ξενύχτια, έρωτες και άλλες καταχρήσεις. Άσχετα με το πόσο έξαλλα ήταν όλα αυτά, έριχνε μια κομψή καμπαρντίνα επάνω του και αποχωρούσε. Αλλά πάντα έμενε πίσω.

Ήθελε να γίνει διάσημος. Να βάλει τη μούρη του σε γραμματόσημο και κάθε φορά που κάποιος ήθελε να στείλει γράμμα θα του γλύφει τον κώλο (sic).

Έγραφε γι`αυτά που είχε ζήσει. Για τριαντάφυλλα αλλά και για τα αγκάθια τους. Για τα έντονα πάθη του με τις γυναίκες μόνο μέσα από μια αίσθηση κινδύνου. Ιστορίες χωρίς χάπι έντ.


Ο Χάρης έχει μία τρίχα στο κεφάλι του. Είναι καραφλός. Παλιότερα είχε δύο τρίχες και πάλι ήταν καραφλός. Μέχρι πόσες τρίχες μπορεί να έχει κάποιος για να λέγεται καραφλός; Αυτό ασύληπτο και παράλογο ερώτημα τον βασάνιζε για χρόνια. Δούλευε σε μία εταιρεία που παράγει κατσαριδοκτόνα (παράλογο Νο2). Πωλητής. Πουλούσε οποιαδήποτε κλανιά για άρωμα. Σε μικρό μπουκάλι πάντα. Είχε βιντεοσκοπήσει όχι το γάμο του αλλά το διαζύγιό του (παράλογο Νο3). Είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

-Κοιμάσαι. Δεν τολμάς να συμμετέχεις στη ζωή και τα μαθαίνεις απ`τους άλλους όταν ξυπνάς. Αυτή είναι η ιστορία της ζωής σου.

Στον ελεύθερό του χρόνο, του άρεσε να γράφει ιστορίες που απλά δεν μπορούσε να ζήσει. Είχε όμως μια φοβία όταν τελείωνε το γράψιμο. Νόμιζε ότι όλοι θα καταλάβουν ότι είναι μια ΑΠΑΤΗ..

Saturday, March 29, 2008

Αν είσαι σπίτι φτιάξε κανα σπετσοφάι, να φάμε κάτι που δεν έχουμε φάει

42 από σας νομίζεται ότι θα γράψω άρθρο για τη μαγειρική. Συνταγές για μερακλήδες και άλλα φαγητά που δεν έχουμε φάει.

23 από σας νομίζεται ότι θα γράψω άλλο ένα δίλλημα. Σπετσοφάι ή σπετζοφάι;

16 από σας νομίζεται ότι θα γράψω για την επανάστα του 21 και πως θα πάρουμε την Πόλη με μίνι φούστες παρέλασης.

15 από σας μουσικόφιλοι γαρ νομίζεται ότι θα γράψω για το σουξέ τις Πρωτοψάλτη και πόσο αυτό επηρεάζει τον ελληνικό τουρισμό.

8 από σας έχετε στο μυαλό σας στο πορνό και κάνετε συνειρμούς. Σπετσοφάι – Λουκάνικο – Πέος – Ιστορία με σεξ. Είστε στο σωστό blog αλλά σε λάθος άρθρο.

4 από σας νομίζεται ότι είναι άλλο ένα ανούσιο ποστ που περιέχει τις λέξεις σπετσοφάι, Πρωτοψάλτη, τουρισμός, παρέλαση, πορνό και τους αριθμούς του lost..

Monday, March 17, 2008

Η Γιγαντιαία Σεκόγια

Κάθομαι και παρατηρώ ένα δέντρο την άνοιξη. Είναι ίσως το πιο θαυμαστό αριστούργημα της φύσης μετά τον Ψωμιάδη ντυμένο Zoro να μιλάει για το Σκοπιανό. Προσέχω τα φύλλα, τόσο πράσινα και φυλλώδη (αν δεν είναι κάτι τρέχει). Κοιτάω πως υψώνονται τα κλαδιά προς τα ουράνια και παρακαλάνε για μία ψωροσυνταξούλα. Μετά σκέφτομαι την ποικιλία. Έλατο, φτελιά ή λεύκα; Ή μήπως μια γιγαντιαία σεκόγια; Διαλέγω τη σεκόγια γιατί το όνομα θυμίζει βραζιλιάνα χορεύτρια σε καρναβάλι. Βέβαια θα γνώριζα τα δέντρα με την πρώτη ματιά αν ήμουν πλάσμα της φύσης, ένας δρυοκολάπτης ας πούμε. Τότε όμως χαιρετίσματα γιατί δεν θα ήμουν σε θέση να κάνω οτιδήποτε άλλο.

Γιγαντιαία Σεκόγια

Γιατί όμως ένα δέντρο είναι πιο σαγηνευτικό από μία λίμνη ή ένα ποτάμι; Γιατί η λαμπρή και βουβή παρουσία του μαρτυρά μια νοημοσύνη μεγαλύτερη ίσως και από την σημερινή κυβέρνηση. Μόνο ο Θεός μπορεί να φτιάξει ένα δέντρο γιατί αυτός μόνο ξέρει τι φλοιός του ταιριάζει.

Κάποτε ένας ξυλοκόπος ετοιμαζότανε να κόψει ένα δέντρο, όταν το μάτι του πήρε μια καρδιά να `ναι σκαλισμένη στον κορμό του, με δύο ονόματα μέσα. Τότε άφησε κατά μέρος το τσεκούρι και πήρε το πριόνι και έριξε το δέντρο. Το νόημα αυτής της ιστορίας μου διαφεύγει αλλά ο ξυλοκόπος καταδικάστηκε σε πρόστιμο έξι μήνες αργότερα γιατί είχε γυμνές φωτογραφίες με νάνους στον υπολογιστή του.

Saturday, January 19, 2008

Τα Χριστούγεννα άργησαν μια μέρα

Ο κύριος Στράτος έκλεισε τα μάτια του, παραμονή Χριστουγέννων. Είχε βαρεθεί να τα περιμένει - κάθε χρόνο έρχονται-. Όχι όμως φέτος. Τα Χριστούγεννα θα αργούσαν μια μέρα.

Βγήκε για βόλτα στους στολισμένους δρόμους της πόλης ψάχνοντας δώρο για τα παιδιά. Την προηγούμενη χρονιά τους πήρε ένα ipod. Παίξανε μια βδομάδα και μετά ξεμπλέκανε τα καλώδια. Έκατσε σε ένα παγκάκι. Το κρύο ήταν ανυπόφορο, ήπιε μια γουλιά κονιάκ και έβηξε. Έβηξαν και τα πουλιά που κάθονταν στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, απτο κρύο δεν κελαηδούσαν. Θυμήθηκε τη χρονιά που είχε βγει το ΞΥΣΤΟ. Πολύ του άρεσε αν και έχανε συνέχεια.

Φέτος θα τους πάρει δώρο ένα κινητό και ας πέσει έξω ο οικογενειακός προυπολογισμός. Ένα κινητό που γράφει 100 λέξεις ανά μήνυμα. Τόσες είναι ούτως ή άλλως όλες όσες χρησιμοποιούν (βαριemo, emoμπιλάιζερ, πάμε πλατemo κ.α.). Μετά θα το βαρεθούν, θα κάτσουν μπροστά σε ένα κουτί και θα γίνουν πιο κουτοί. Σηκώθηκε με σκέψεις. Πότε πέφτει άραγε το Πάσχα;