Saturday, October 04, 2008

Φθινοπώρωση

Ο Θάνος είναι δάσκαλος δημοτικού. Με φτηνά υλικά φτιάχνει φτερά για να μάθει στα πιτσιρίκια να πετάνε. Του αρέσουν οι αλλαγές. Ειδικά οι αλλαγές των εποχών. Τα Σαββατόβραδα βγαίνει με τους φίλους του, πίνει, καπνίζει και βλέπει γκόμενες με καουμπόκες μπότες και σέξυ κάλτσες. Τις Κυριακές φοράει ξεχειλωμένα κακόγουστα πουλόβερ και μαζεύει τα ξερά φύλλα - άμα βαριέται φωνάζει τον κηπουρό - και μετά αναπολεί βλέποντας φωτογραφίες διακοπών. Χαμογελάει πλατιά στου περαστικούς, μιλάει στους πάντες και χαχανίζει όταν βλέπει γυναίκες με μαλλιά σαν του Χατζηπαναγή από την υγρασία. Σε φέρνει σε δύσκολη θέση, σε αμηχανία, νοιώθεις άβολα για λογαριασμό του. Είναι ο άγνωστος στο λεωφορείο που θα καταργήσει τη βολική, συνομωτική σιωπή. Βλέπει από το παράθυρο τους μηχανόβιους που γίνονται μούσκεμα, γιατί εκεί βρέχει από παντού - ακόμα και από κάτω -, να παθαίνουν χρόνια ιχμορίτιδα. Είναι ο γείτονας που χαιρετάει, φιλάει, αγγίζει και με το που μπει ο φθινόπωρος θα βάλει στο τσουκάλι μια φασολάδα και θα σου φέρει ένα πιάτο. Είναι ο φίλος που όταν τον ρωτάς "τι κάνεις" εισπράτεις χωρίς ιδιαίτερο λόγο ένα "είμαι πολύ καλά" και θες σχεδόν να τον χαστουκίσεις. Έχουμε χάσει το κέντρο μας. Έχουμε χάσει τον ήλιο. Θεωρούμε την καχυποψία ωριμότητα, την κακία εξυπνάδα, την κατάθλιψη μοναξιά και την μοναξιά επιβίωση. Και έρχεται ο Θάνος και ανοίγει το παράθυρο. Και μπαίνει ήλιος - έστω και φθινοπωρινός - και χαμογελάς. Κρίμα που τόσο αυτός όσο και τα φυλλοβόλα δέντρα ζουν μόνο μια εποχή..

Έπιασε βροχή αγάπη καλοκαιρινή, φθινόπωρο ξανά και η ζωή μου αδειανή, δεν φτιάχτηκε για εμάς ετούτη η εποχή.

Καλλίρης - ο γνωστός