Τα Χριστούγεννα άργησαν μια μέρα

Ο κύριος Στράτος έκλεισε τα μάτια του, παραμονή Χριστουγέννων. Είχε βαρεθεί να τα περιμένει - κάθε χρόνο έρχονται-. Όχι όμως φέτος. Τα Χριστούγεννα θα αργούσαν μια μέρα.

Βγήκε για βόλτα στους στολισμένους δρόμους της πόλης ψάχνοντας δώρο για τα παιδιά. Την προηγούμενη χρονιά τους πήρε ένα ipod. Παίξανε μια βδομάδα και μετά ξεμπλέκανε τα καλώδια. Έκατσε σε ένα παγκάκι. Το κρύο ήταν ανυπόφορο, ήπιε μια γουλιά κονιάκ και έβηξε. Έβηξαν και τα πουλιά που κάθονταν στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, απτο κρύο δεν κελαηδούσαν. Θυμήθηκε τη χρονιά που είχε βγει το ΞΥΣΤΟ. Πολύ του άρεσε αν και έχανε συνέχεια.

Φέτος θα τους πάρει δώρο ένα κινητό και ας πέσει έξω ο οικογενειακός προυπολογισμός. Ένα κινητό που γράφει 100 λέξεις ανά μήνυμα. Τόσες είναι ούτως ή άλλως όλες όσες χρησιμοποιούν (βαριemo, emoμπιλάιζερ, πάμε πλατemo κ.α.). Μετά θα το βαρεθούν, θα κάτσουν μπροστά σε ένα κουτί και θα γίνουν πιο κουτοί. Σηκώθηκε με σκέψεις. Πότε πέφτει άραγε το Πάσχα;