Η Γιγαντιαία Σεκόγια

Κάθομαι και παρατηρώ ένα δέντρο την άνοιξη. Είναι ίσως το πιο θαυμαστό αριστούργημα της φύσης μετά τον Ψωμιάδη ντυμένο Zoro να μιλάει για το Σκοπιανό. Προσέχω τα φύλλα, τόσο πράσινα και φυλλώδη (αν δεν είναι κάτι τρέχει). Κοιτάω πως υψώνονται τα κλαδιά προς τα ουράνια και παρακαλάνε για μία ψωροσυνταξούλα. Μετά σκέφτομαι την ποικιλία. Έλατο, φτελιά ή λεύκα; Ή μήπως μια γιγαντιαία σεκόγια; Διαλέγω τη σεκόγια γιατί το όνομα θυμίζει βραζιλιάνα χορεύτρια σε καρναβάλι. Βέβαια θα γνώριζα τα δέντρα με την πρώτη ματιά αν ήμουν πλάσμα της φύσης, ένας δρυοκολάπτης ας πούμε. Τότε όμως χαιρετίσματα γιατί δεν θα ήμουν σε θέση να κάνω οτιδήποτε άλλο.

Γιγαντιαία Σεκόγια

Γιατί όμως ένα δέντρο είναι πιο σαγηνευτικό από μία λίμνη ή ένα ποτάμι; Γιατί η λαμπρή και βουβή παρουσία του μαρτυρά μια νοημοσύνη μεγαλύτερη ίσως και από την σημερινή κυβέρνηση. Μόνο ο Θεός μπορεί να φτιάξει ένα δέντρο γιατί αυτός μόνο ξέρει τι φλοιός του ταιριάζει.

Κάποτε ένας ξυλοκόπος ετοιμαζότανε να κόψει ένα δέντρο, όταν το μάτι του πήρε μια καρδιά να `ναι σκαλισμένη στον κορμό του, με δύο ονόματα μέσα. Τότε άφησε κατά μέρος το τσεκούρι και πήρε το πριόνι και έριξε το δέντρο. Το νόημα αυτής της ιστορίας μου διαφεύγει αλλά ο ξυλοκόπος καταδικάστηκε σε πρόστιμο έξι μήνες αργότερα γιατί είχε γυμνές φωτογραφίες με νάνους στον υπολογιστή του.