μπιφτέκι

αγαπημένε αναγνώστη θα σου πω μία ιστορία για το πως πήρε το όνομά του μπιφτέκι. Επί γερμανικής κατοχής, άγγλοι στρατιώτες έδειναν στους Έλληνες beef. Το γνωστό χοιρινό σε κονσέρβα. Beef take (παρε). Μπιφτέκι. crazy shit.

Ευχες

Τι να πρωτοευχηθώ. Άγνοια κινδύνου και υπερκινιτικότητα. Πολλούς φίλους, αγαπημένους συγγενείς, υγεία, αποταμίευση, αμοιβαίους έρωτες, και δουλειά. Σε όποια σειρά θες. Και ένα gps για τα ταξίδια που θα ακολουθήσουν. Να αποκτήσεις και ένα νόμπελ. Και ένα playstation 3.

Masses

Oι μεγάλοι ψήστες, οι γκουρού, πιστεύουν ότι στο αρνί μπορείς να βάλεις μόνο αλάτι. Οτιδήποτε άλλο είναι φλυαρία. Υπερβολή.

Αγαπητέ αναγνώστη το αλκοόλ είναι η πιο ασύμφορη μέθοδος για να ξεχάσεις προβλήματα σου. Πίνεις, πίνεις, ξεχνάς που είσαι, ποιος είσαι, ξέχνας πόσα λεφτά έχεις στην τσέπη σου, κερνάς, ξανακερνάς, τελειώνουν τα λεφτά σου, σε κερνάει ο μπάρμαν, νομίζεις ότι είναι dj και τους ζητάς τραγούδια, πηγαίνεις σπίτι, κοιμάσαι και ξυπνάς το πρωί με περισσότερα προβλήματα.

Όλα μοιάζουν διαφορετικά όταν τα κοιτάς πίσω από ένα γκισέ ή ένα γραφείο, με γεμάτες τσέπες και εκπληρωμένα όνειρα. Και αν διαφωνείς θα σε μπατσίσω.

Bingo

Aγαπητέ αναγνώστη, παρευρέθηκα σε βραδιά bingo και ήταν πολύ βαρετή. Έκανα το συλλογισμό. Ο τροχός γυρίζει. Η μία κοπέλα γυρίζει τον τροχό και η άλλη με πρόστυχα στιχάκια τον φωνάζει. Πρόστυχα ρούχα. Πρόστυχα λόγια. Ο μέσος όρος ανθρώπων για ένα όργιο. Τέσσερα (4). Υπερχειλισμένη σεξουαλικότητα. Μουσική. Αλκοόλ. Χορός. Bingo.

stand by me

Αγαπητέ αναγνώστη ήρθε η ώρα να βρεις τη δύναμη να αντιδράς με ωριμότητα στις δύσκολες καταστάσεις και να στηρίζεσαι πάνω σου. Να ακουμπάς τον αγκώνα στον ώμο σου βρε αδερφέ.

Meanwhile in Greece

Αγαπητέ αναγνώστη το κράτος μαζεύει λεφτά για τα λεφτά που έφαγαν αυτοί, που μάζευαν λεφτά για τα λεφτά που έτρωγαν οι άλλοι, που μάζευαν λεφτά για τα λεφτά που έφαγαν οι παλιότεροι. Άλλο να στο λέω και άλλο να το διαβάζεις. Την οικονομική κρίση την εφηύραν οι οικονομικοί κρίσοι. Μην τρως παπά λέμε.

2

Αγαπητέ αναγνώστη πρέπει να γνωρίζεις πως όλα τα πράγματα έχουν 2 χρήσεις. Με το μαχαίρι κόβεις ψωμί αλλά κόβεις και λαρύγγια. Με το γκαζάκι φτιάχνεις ελληνικό μερακλήδικο καφέ αλλά ανατινάζεις και πόρτες. Με το ποτήρι πίνεις νερό αλλά κρυφακούς και τους δίπλα. Μια καρδιά μπορείς να την αγαπήσεις αλλά και να την τσακίσεις στα 2.

Μήνυμα

Το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου, έτρωγες σουβλάκια στου Θρασύβουλου. Μιλήσαμε αλλά σου έδωσα λάθος αριθμό κινητού. Φορούσες μπλούζα White Stripes. Είμαι ο Νικηφόρος. Πάρε με στο 694.. να τα πούμε. Είμαι απρόσεκτος καμιά φορά.

ενα ξεχωριστό Case Study

Ένα μεγάλο μπράβο για τον Χάρυ Πόττερ και την συγγραφέα του. Έκανε πάρα πολλούς νέους να στραφούν και πάλι στο παραδοσιακό διάβασμα και να αφήσουν τα social networks. Πιστεύω έχει την ίδια επηροή που είχε παλιότερα η Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά. Όπως και να έχει ο Χάρυ Πόττερ αποτελεί από μόνος του ένα case study.

justin bieber

Επεσα και χτύπησα από το ποδήλατο.Ο justin bieber έπεσε και χτύπησε από το ποδήλατο.

Πολλές φορές τα πρόσωπα κάνουν σημαντική μια ιστορία.

Μάχαιρα έδωκες; Machete θα λάβεις

Machete = Ντάνι Τρέχο. Ο πλέον κατάλληλος για το ρόλο. Ένας τύπος που έχει παίξει σε πάνω από 200 ταινίες, περιπέτειες, με όλους τους μεγάλους ηθοποιούς. Και σε όλες έπαιζε τον κακό. Αυτόν που βασάνιζαν και σκότωναν με τον πιο βίαιο τρόπο.

Machete = Το πιο ανομοιογενές καστ. Ρομπερτ Ντε Νίρο, Στήβεν Σιγκάλ, Ντον Τζόνσον, Τζέσικα Αλμπα και Λίνσει Λόχαν. Χωρίς πολλά λόγια. Μόνο δράση, σκαμένες φάτσες και κουρασμένα βλέμματα.

Machete = Ενα τρέιλερ για μία ταινία που έγινε ταινία. Μία χειροποίητη ταινία που ξαναέφερε στη μόδα ο Ταραντίνο. Δεν είναι καλό. Δεν είναι κακό. Είναι machete.

Τρέχει και ο Πρωθυπουργός στο Μαραθώνιο

Ανάμεσα στους περίπου πέντε χιλιάδες δρομείς που θα βρεθούν στην εκκίνηση του δρόμου των 10.000μ. το πρωί της Κυριακής θα είναι σύμφωνα με πληροφορίες και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου. Γνωστός για την αθλητική του κουλτούρα ο 58χρονος αρχηγός της κυβέρνησης σκεφτόταν από καιρό να πάρει μέρος στις παράλληλες εκδηλώσεις του 28ου Κλασσικού Μαραθωνίου της Αθήνας τιμώντας την επέτειο της συμπλήρωσης των 2500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα που έχει προσελκύσει χιλιάδες δρομείς από όλο τον κόσμο όπως ο Ιβάν Ελγκέρα, ο Νίκος Μουρατίδης και η Σία Κοσιώνη.

Το εγχείρημα άλλωστε δεν είναι άγνωστο στον Γιώργο Παπανδρέου αφού είχε λάβει μέρος στον ίδιο αγώνα για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Για την ιστορία είχε καταταγεί 7ος Ολυμπιονίκης. Ο Έλληνας πρωθυπουργός σύμφωνα με πληροφορίες δεν ζήτησε καμία ιδιαίτερη μεταχείριση από τους διοργανωτές που έχουν φροντίσει να ξεκινήσει ο πρωθυπουργός 9,950 μέτρα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους αθλητές. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα είναι ο μοναδικός από την κυβέρνηση που θα πάρει μέρος στον αγώνα των 10χλμ. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες και η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη θα τρέξει στους δρόμους της Αθήνας ενώ γνωστή από τις προηγούμενες ημέρες είναι και η συμμετοχή του και του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θεόδορου Πάγκαλου αλλά άνευ συναγωνισμού μιας και κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα.

Αυτό το μοντέλο του «αξιόπιστου» και «αθλητικού» πολιτικού ακολουθεί ο σημερινός πρωθυπουργός με συνέπεια, κάτω από την πετυχημένη μπαγκέτα του κ. Πεταλωτή. Άλλωστε αυτό ήταν το μοντέλο που ξαναέφερε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και όχι βέβαια ο λαϊκός πόθος για μεταρρυθμίσεις. Κι αυτό το ίδιο μοντέλο επιτρέπει στον Γ.Α.Π να συνεχίζει ατάραχος το βάδισμά του σαν τον Johnny Walker ή σαν το κουνελάκι της Duracell..

[5]

Έχει τρέξιμο αυτή η υπόθεση και ακόμα δεν έχω μιλήσει στο ζεύγος Πενιβρέκι και τον Μίλτο Μπανανέ. Θα τους δω αύριο. Το μόνο που θέλω είναι ένα camel. Την πιο διάσημη καμήλα.

Φτάνοντας έξω απτο σπίτι του ζεύγους Πενιβρέκι, κατάλαβα ότι έκανα πρόβα. Είναι και οι 2 τενόροι ή κόντρα τενόροι. Χτύπησα. Μου άνοιξαν. Οι σχέσεις τους με το φαγητό ήταν άριστες. Όχι όμως και η σχέση τους με το μεταβολισμό. Χοντροί.
-Ορίστε;
Περασαμε στο σαλόνι για τα περαιτέρω.
-Ώστε ο κύριος Κασέτας ήρθε τελευταίος; είπα με στόφα φιλοσόφου.
-Έτσι δεν είναι μωρό μου;
-Αχ, έτσι είναι λουκουμάκι μου
-Λέτε να έκλεψε αυτός το γραμματόσημο;
-Και σιχένεται και την όπερα..
-Αυτό δεν μου κάνει εντύπωση, αλλά όχι..δεν έχω καταλήξει ακόμα στο ποιος το έκλεψε. Το ψάχνω όμως!
-Ύστερα από πόση ώρα αφότου ήρθε ο Κασέτας, καβγαδίσατε;
-Ποιοι;
-Εμείς;
-Μα όλοι με όσους μίλησα μου είπαν ότι τσακωθήκατε. Το ξεχάσατε;
-Προφανώς, αναφέρονται σε κάποια στιγμή που η γλυκειά μου ύψωσε κάπως τη φωνή της!
-Ή ίσως τότε που ξέφυγε από τον λατρεμένο μου μία και όχι κολακευτική κουβέντα.
-Πέρα από αυτά όμως, περάσαμε μία υπέροχη βραδιά. Σωστά, γλυκιά μου;
-Σωστά θησαυρέ μου!
-Κάποια στιγμή όμως, μου φώναξες.
-Ναι, και εσύ με έβρισες πολύ.
Ένα βάζο πέρασε πάνω απτο κεφάλι μου. Πήρα αυτά που ήθελα να μάθω, καιρός να φύγω πριν αρχίσουν οι άριες.

Ο επόμενος ήταν ο Μίλτος Μπανανές. Είμασταν φίλοι κάποτε. Είχαμε ραντεβού στο πάρκο για τζόκινγκ.
-Γεια σου Φέκο! καιρό είχα να σε δω..
-Παλίε μου φίλε γνώριμε, συμμαθητή θαμώνα Μπανανέ! Πολύ καλή ιδέα να συναντηθούμε εδώ. Χρειάζομαι λίγη άσκηση.
-Προσπαθώ να κρατιέμαι σε φόρμα. Τώρα που έχω αποσυρθεί κάνω ότι μπορώ για να μη σκουριάσω.
-Τι θυμάσαι από τη συγκέντωση;
-Θυμάμαι τον καβγά των Πενιβρέκι. Θεοπάλαβο ζευγάρι. Από τη μία αγαπιούνται σαν πουλιά και την άλλη σφάζονται σαν εχθροί, είπε ο επιθεωρητής σκαρφαλόνοντας σε ένα τοίχο. Εγώ πήγα από δίπλα.
-Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τη δεσποινίδα Νανά να ουρλιάζει. Το γραμματόσημο είχε κάνει φτερά. Έκλεισα τις πόρτες για να μη βγει κανείς. Έπρεπε να μείνουν όλοι μέσα μέχρι να έρθει η αστυνομία. Όλοι ανυπομονούσαν να φύγουν. Τους κράτησα μακριά από την πόρτα και από την προθήκη. Τώρα ήξερα ποια είναι η προθήκη. Δεν νομίζω να την έστεισε τη δουλειά ο Μάρκος. Το αγαπούσε πολύ το γραμματόσημο και του άρεσε να το επιδεικνύει. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τη Δάφνη και τον Κασέτα. Και οι δύο επέμεναν να φύγουν. Τώρα πηδούσε κάτι εμπόδια. Η καρδιά μου είχε ζεσταθεί από το τρέξιμο.
-Σε ευχαριστώ επιθεωρητά, νομίζω ότι κατάλαβα τι έγινε εκείνο το βράδυ. Δεν έχω όμως κανένα στοιχείο. Είχα μείνει πολύ πίσω. Και από τον επιθεωρητή και στην υπόθεση. Είχα χλωμιάσει. Σαν βαμπίρ.
-Και μένα πρώτη φορά μου τυχαίνει κάτι τέτοιο, ειπε ο Μπανανές και έριξε μερικές μπουνιές σε ένα σάκο του μποξ που ακόμα απορώ πως βρέθηκε στο πάρκο.

Πιστέυω ότι μπορώ να απαντήσω στα 3 ερωτήματα της υπόθεσης. Πότε έκλεψαν το γραμματόσημο; Πρέπει να έγινε κατά τη διάρκεια του καβγά των Πενιβρέκι. Εκείνη τη στιγμή όλοι παρακολουθούσαν τον καβγά και δεν έβλεπαν την προθήκη. Ήταν ο τέλειος αντιπερισπασμός. Και ήταν και προβλέψιμο. Οι Πενιβρέκι αρπάζονται με το παραμικρό και ο κλέφτης μπορούσε να βασιστεί σε αυτό. Βεβαίως δεν έχω καταλήξει στο ποιος το έκανε. Μπορούσε να το κάνει ο οποιοσδήποτε χωρίς να αποκλείω και το Μάρκο. Όπως είπε ο επιθεωρητής το αγαπούσε και του άρεσε να το επιδεικνύει. Από την άλλη όμως χρειάζεται και τα χρήματα της ασφάλειας. Δεν ξέρω αν τελικά ο κλέφτης μπόρεσε να βγάλει το γραμματόσημο από το δωμάτιο. Είναι λίγο δύσκολο. Νομίζω ότι είναι ώρα να σταματήσω να αναμασάω τα στοιχεία και να αφήσω το ένστικτο να με οδηγήσει.

Ξύπνησα απότομα. Όνειρο. Τραγουδιστής σε συναυλία. Είχε πολλά φώτα. Τόσα που θα έκαναν ολόκληρο το Λας Βέγκας να φαίνετε σκοτεινό. Στο τέλος δίδυμες τοπ μόντελ μου πρόσφεραν λουλούδια. Τις χαστούκισα και τις 2. Ξύπνησα. Είχα βρεί τη λύση διάολε.

[4]

To μεταφορικό μου μέσο το λέω Σέλα. Γιατί παλιά είχα ένα παπάκι. Στρογγυλοφάναρο. Μπλε. Μετά μεγάλωσα και πήρα ενα Toyota Aygo. Παρόλαυτά το έλεγα πάλι σέλα. Ξέρω τι σκέφτεσαι για το Aygo αλλά δεν είναι έτσι. Ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι το όνομα του. I Go. Αυγό. Μόνο αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί όσοι το οδηγάνε αρχίζουν τα "Α, ωραίο στυλ" και τα "Κοίτα ρε η toyota".

Με τη σέλα μου έφτασα τάκα τάκα στα γραφεία του Κ. Τσάνελ του τοπικού καναλιού. Και όταν λέω τάκα τάκα ενοώ πολύ γρήγορα. Εκεί είχα ραντεβού με τη δεσποινίς Δάφνη. Γνωστή δημοσιογράφος, κουτσομπόλα και ιδιοκτήτρια ανήθικου blog. Έτσι είναι τα blog. Ανήθικα. Κρυφό blog για να πετάει λάσπη σε όποιον της έμπαινε στο μάτι. Για να δούμε τι έχει να μου πει.
-Περάστε κύριε Φέκο. Να σας προσφέρω κάτι; Λίγο Φουά Γκρα; Ένα ποτήρι σαμπάνια; είπε και τίναξε το καρέ μαλλί σαν να την χτύπησε ρεύμα.
-Λίγο χαβιάρι. Το λατρεύω το χαβιάρι. Θα μπορούσα να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου πίνοντας σαμπάνια και τρώγοντας χαβιάρι, είπα σαν άλλος James Bond. Είχα μπει για τα καλά στο ρόλο.
-Στη ζωή πρέπει να έχεις το καλύτερο, όσο και αν κοστίζει. Μωρέ τι μας λές.
-Μιληστε μου λίγο για τη νύχτα που εξαφανίστηκε το γραμματοσημμο του κυρίου Μάρκου.

-Τι θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Ο Μάρκος ήταν γοητευτικός όπως πάντα. Είχα φτάσει πρώτη. Ήμουν εγώ και η Νανά. Αντιπαθητική. Απορώ πως την κρατάει ο Μάρκος. Μετά ήρθε το ζευγάρι των Πενιβρέκι. Ενοχλητικοί. Με δυνατές φωνές και ταλέντο στο να τσακώνονται όπου βρίσκονται. Μετά ήρθε ο αηδιαστικός Μίλτος Μπανανές. Ο πρώην αρχηγός της αστυνομίας. Τελευταίος έφτασε ο γοητευτικός Νίκος Κασέτας. Η ραδιοφωνική του εκπομπή τον έχει φτάσει στα ύψη. Μέχρι τότε τα γραμματόσημα ήταν στη θέση τους.

-Μμμ, είπα ήρεμος, συγκεντρωμένος και εστιασμένος.

-Πάντως αν θέλετε τη γνώμη μου το έκλεψαν οι Πενιβρέκι. Πως μπορείς να εμπιστεύεσαι τέτοιους ανθρώπους; μου είπε στο αυτί συνομοσιακά με μάτια πλάνα και αυτιά αεροπλάνα.

-Ναι καλά, ευχαριστώ. Είπα και έφυγα με τα χέρια στις τσέπες. Κάτι χαιρετίσματα έστελνε η Δάφνη αλλά βαρέθηκα ήδη.

Η Σέλα μου με πήγε άμεσα στο Ρ/Σ Δίεση όπου είχε εκπομπή ο Νικόλαος Κασέτας. Είχε 8 λεπτά διάλειμμα από την εκπομπή του. Ο Κασέτας είναι ένας τύπος σαν και εμάς. Αλλά έχει δύο σούπερ ατού : 1. Κατέχει τα μυστικά του ραδιοφώνου και 2. είναι πολύ καλό στο μπίρι μπίρι με τις γυναίκες. Όλο τέτοια έλεγε αλλά αν τον έπαιρνες με το καλό γινόταν μούσι να τον ξυρίσεις.

-Μπα, ο περίφημος κύριος Φέκος. Χάρηκα, είπε.

-Σας ευχαριστώ που με δεχθήκατε. Θα είμαι σύντομος. Ξέρω ότι έχετε πολύ δουλειά. Πείτε μου λίγα λόγια για το τι συνέβη στη συγκέντωση του κ. Μάρκου;

-Εχμ, θα σας πω. Αφού θαύμασα τα γραμματόσημα έπιασα μία πολιτική συζήτηση με την κυρία Δάφνη, είπε με ένα χαμόγελο σαν του Μαρκίσιου Ντε Σαντ.

-Μάλιστα. Υπήρχε κάποιος που φερόνταν περίεργα;
-Θα σας το πω χύμα. Ο Μίλτος Μπανανές ήταν από την αρχή..
-Μα είναι πρώην αρχηγός της αστυνομίας;

-Έτσι θέλουν να νομίζουμε. Είμαστε θύματα μιας συνομοσίας κύριε Φέκο, είπε ο Μπανανές και τα μάτια του έλαμψαν. Ξέρατε κύριε Φέκο ότι η CIA σκότωσε τον Κένεντι, ο Τίτο ήταν πράκτορας των Σοβιετικών, η οικονομική κρίση είναι στημένη και η αποστολή στη σελήνη ήταν ψεύτικη; Συνέχισε με Jim Morisson, πριγκίπισα Νταιάνα, Da Vinci, Χ files, βριλ, Ιούδα και άλλες ιστορίες που λατρεύω να ακούω. Όταν μιλάει σε κοινό ο Κασέτας, είναι θεός. Όταν παίρνει συνεντεύξεις είναι θεός. Όταν κάνει ρεπορτάζ είναι θεός. Αλλά όταν μιλάει για θεωρίες συνομοσίας, ο θεός βοηθός.

[3]

Πάω στον πρώτο βασικό ύποπτο. Τον μάγο. Τον ταχυδακτυλουργό. Αυτόν. Που πνίγεται στα χρέη. Που έκανε ο ίδιος το γκαλά. Που ήταν δικό του το γραμματόσημο. Αυτός που είχε κίνητρο. Είχε ευκαιρία. Είχε τον τρόπο. Ξέρω ότι δεν είναι αυτός ο ένοχος. Αλλά ας πάω σπίτι του.

Εκ πρώτης όψεως θα έλεγα ότι το σπίτι του χρειάζεται γενική επισκευή. Ωραίο σπίτι. Αρχοντικό. Μπορεί να μην έχει μετρητά αλλά δεν είναι και μπατίρης. Με συνάντησε στον τόπο του εγλήματος. Ψηλός, αδύνατος με χωρίστρα στη μέση και καράφλα ταυτόχρονα. Μεγάλη μύτη και μεγάλος πάθος.
-Κύριε Φέκο. Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Αν κάποιος μπορεί να λύσει τούτο το μυστήριο, αυτός είστε εσείς.
-Να με λέτε Φέκο. Σκέτο, έτσι με ξέρουν όλοι. Και καλά γνωστός. Γαμάτος.
-Πρέπει να βρείτε το γραμματόσημο. Αυτή η υπόθεση με έχει κάνει κουρέλι.
-Μπορώ να έχω ένα καφέ; ζήτησα καφέ γιατί ο πρώτος που ήπια σπίτι δεν είχε κάνει καλά τη δουλειά του.
-Και το ρωτάτε; Ότι θέλετε αρκει να το βρείτε.
-Αυτή είναι η προθήκη από την οποία κλάπηκε το εν λόγω γραμματόσημο; επιτέλους έβλεπα τι είναι προθήκη. Την άγγιξα. Ενιωσα όπως τότε, που άγγιξα για πρώτη φορά ferrari.
-Μάλιστα, δεν είχα καταλάβει τίποτα μέχρι που ούρλιαξε η Νανά. Συνέχισε ο Μάρκος.
-Ενοείτε την Νανά Ν., την ιδιαιτέρα σας; είπα σαν ξερόλας. Ήμουν διαβασμένος. Θα ήθελα να την ρωτήσω μερικά πράματακια. Πραματάκια.
-Βεβαίως, είπε ο Μάρκος και κούνησε το χέρι με νόημα στην ιδιαιτέρα του. Αυτόματα εμφανίστηκε μία ψιλοκώλα, ψιλοπολυλογού στα 45 πατημένα. Ξανθιά με πολύ πέραση στην εποχή της. Από την εποχή της ήταν και το κολιέ που φορούσε. Με πέρλες.
-Χαρά μου που σας γνωρίζω κύριε Φέκο.
-Ωραία, δείξτε μου σας παρακαλώ που ακριβώς καθόσασταν την ώρα που ανακαλύψατε ότι το γραμματοσημο είχε εξαφανιστεί, είπα γιατί πάντα κάτι εχω να πω.
-Καθόμουν εδώ, στην αρχή δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μόλις το συνειδητοποίησα βέβαια έβαλα τις φωνές.
Βγήκα έξω να πάρω λίγο φρέσκο αέρα. Έτσι κάνω στα δύσκολα. Την κάνω. Έξω είχε φοβερή ζέστη. Τόση που ζεστάθηκε η καρδιά μου. Γύρισα μέσα και βρήκα το ζευγάρι σε τετ α τετ. Και ένα τετ α τετ είναι πάντα τρυφερό.
-Αχ Μάρκο μου, είσαι ο πιο γλυκός και ευγενικός άντρας που γνώρισα στη ζωή μου. Πάντα δίπλα σου ένιωθα μοναδική.
-Είσαι μοναδική Νανά μου και πάντα σου άξιζε να έχεις το δικό σου νούμερο στο σόου, την καυλάντισε ο Μάρκος.
Η Ξανθιά Καλλονή μπορεί να μην είχε το δικό της νούμερο αλλά τα είχε καλά με τα νούμερα. Τα νούμερα του Μάρκου. Είχε τη διαχείρηση των οικονομικών του. Όλα για το συμφέρων του μιλάμε. Και αυτός, όλα για το φουστάνι.
-Ποιο ήταν το πιο περίεργο πράγμα στο γκαλά; ρώτησα με ύφος 100 καρδηναλίων.
-Χμ, το ζεύγος Πενιβρέκι που είχε μία από τις γνωστες του διαφωνίες. Τσακώνονται σαν το σκύλο με τη γάτα είπε η Νανα.
-Σας ευχαριστώ πολύ, ευχαρίστησα. Με βοηθήσατε αρκετά. Με βοήθησαν.

Δεν ξέρω αν ο Μάρκος έκλεψε το γραμματόσημο αλλά σίγουρα το αγαπάει πολύ. Φοβερό συμπέρασμα έβγαλα πάλι. Βγήκε το μεροκάματο. Πάω να κάνω μαθήματα αυτοάμυνας. Με βοηθάει να αντιμετωπίσω τραμπουκισμούς και άνανδρες επιθέσεις που μπορεί να προκύψουν στη συνέχεια. Εντάξει, είναι λίγο φλώρικα αλλά και ο Steven Seagal από κάπου ξεκίνησε.

[2]

Κάπως έτσι ξεκίνησε η μέρα μου.
-Όχι, δεν είναι πρακτορείο ταξιδίων κυρία μου. Πήρατε στο γραφείο ντετέκτιβ Φέκου.
-Ωραία, μπορείτε να μου βρείτε το τηλέφωνο του πρακτορείου ταξιδίων;
Το έκλεισα διάολε. Είχα δουλειά. Έχει βγάλει ρόζους ο κώλος μου.

Μία σκιά εμφανίστηκε στην κερκόπορτα του γραφείου μου. Άνοιξα απότομα. Έτσι. Γιατί είμαι πάντα σε εκγρήγορση. Και θέλω και άλλοι να είναι.
-Εντάξει φίλε, λέγε τι θέλεις; είπα σε ένα τύπο που κάθε άλλο παρά σεβασμό σου έβγαζε. Κόκκινο παντελόνι και πράσινο σακάκι που το κουμπί ήταν έτοιμο να σκάσει. Δεν ήταν χοντρός αλλά φορούσε το σακάκι 2 νούμερα μικρότερα. Ψηλός και σγουρομάλλης. Σίγουρα έκανε θέατρο μικρός. Τον παλιάτσο αν κρίνω απτα ρούχα.
-Γεια σας, είμαι ο δικηγόρος Δημοσθένης Ευελπίδης. Ο κύριος Φέκος να υποθέσω. Ειδικεύομαι σε ασφαλιστικές υποθέσεις και είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να με βοηθήσετε, είπε χωρίς να του πω ότι είμαι ο Φέκος. Θα είμαι σύντομος. Μια ασφαλιστική εταιρεία η Σίγουρα Λεφτά L.T.D. πιστεύει ότι έπεσε θύμα απάτης αλλά δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα.
Σταύρωσα τα χέρια μου και έκανα πως άκουγα προσεχτικά.
-Όλα ξεκίνησαν όταν έκλεψαν ένα γραμματόσημο που είχε ασφαλιστεί για μία περιουσία. Και άλλη μια. Και όλα αυτά μπροστά στα μάτια πολλών και αξιόπιστων μαρτύρων. Αξιόπιστων. Χωρίς να δει κανένας τίποτα. Τίποτα. Τους ψάξαμε όλους, κάναμε φύλλο και φτερό την αίθουσα αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Τίποτα. Αν στις επόμενες μέρες δεν βρεθεί το γραμματόσημο η Σίγουρα Λεφτά L.T.D. θα πληρώσει στον ιδιοκτήτη του 100 χιλιάδες ευρώ. 100 χιλιάδες. Ιδιοκτήτης είναι είναι ο Μάρκος Μ. Κορυφαίος ταχυδακτυλουργός. Τον θεωρούμε ύποπτο αλλά δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Γιαυτό ήρθα σε σας. Λοιπόν τι λέτε;
-Με τιμάει ότι ένα μεγάλο γραφείο μου ζητάει την βοήθειά μου. Πως μπορώ να αρνηθώ μια τέτοια υπόθεση. Εκεί που όλοι αποτύχατε, θα θριαμβεύσει ο Φέκος και θα αποδοθεί δικαιοσύνη - και καλά. Το τελευταίο δεν το είπα. Το φυλούσα για αργότερα.
-Μιλήστε μου για την υπόθεση, είπα και έβγαλα ένα τσιγάρο αλλά δεν το άναψα.
-Κατά τη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού γκαλά στην έπαυλη του κυρίου Μάρκου, σε μια γυάλινη προθήκη, στο κέντρο της αίθουσας υπήρχαν 2 γραμματόσημα μεγάλης αξίας. Το ένα ήταν κολλημένο πάνω σε φάκελο και το άλλο όχι. Πριν όμως τελειώσει η βραδιά το δευτερο είχε κάνει φτερά. Το παράξενο ήταν ότι η προθήκη ήταν εκεί όλη τη νύχτα σε κοινή θέα και όσοι ήταν εκεί είπαν ότι δεν είδαν τίποτα.

Στο μυαλό μου στριφογύριζε αυτή η προθήκη. Τι σκατά είναι. Ντρέπομαι να ρωτήσω. Άναψα το μουσκεμένο πλέον τσιγάρο και άκουσα τα υπόλοιπα.
-Σύμφωνα με την αστυνομία, οι πόρτες κλειδώθηκαν και κανείς δεν βγήκε από την έπαυλη μέχρι την ώρα που έφτασε η ασφάλεια. Οι αστυνομικοί έκαναν σωματική ερεύνα σε όλους και έψαξαν το χώρο σπιθαμή προς σπιθαμή αλλά τίποτα. Πήγα και εγώ μετά αλλά δεν βρήκα κανέναν. Ούτε καν το άλλο γραμματόσημο καθώς ο κύριος Μάρκος το είχε κρύψει γιατί φοβόταν μην το χάσει και αυτό.

Τι αξίζει τελικά σε αυτή τη ζωή; Ένα κερασάκι αφού έχεις φάει ολόκληρη την τούρτα. Ένα αγαπημένο τραγούδι με το που ανοίξεις το ραδιόφωνο. Ένα μακροβούτι σε μία έρημη παραλία. Να παίρνεις το πρωτάθλημα στο pro evolution. Ένα προφιτερόλ. Το σεξ. Οι στιγμές ανάμεσα σε φίλους. Ένας φραπές στην παραλία, μία βόλτα με έλκηθρο στον χιονισμένο Βορρά, τα αθλητικά μετά τις ειδήσεις, η μυρωδιά του καινούριου, ένα παιδί, οι κουραμπιέδες κ τα παραμύθια των Χριστουγέννων, τα κλεφτά φιλιά στις βιτρίνες, το απολυτήριο του στρατού, το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο αλλά πάνω απ` όλα ένα γραμματόσημο. Πόσο αξίζει ένα γραμματόσημο.
-Έχουμε 3 γρίφους. Ποιος το έκλεψε, πότε και πως το έβγαλε από την έπαυλη, είπα και έσφιξα το χέρι του χαρωπού δικηγόρου. Η υπόθεση είναι σκέτη πρόκληση. Και καλά.
-Έξοχα. Άυριο το πρωί θα σου στείλω τα υπόλοιπα στοιχεία της υπόθεσης είπε ο και έφυγε. Όπως ήρθε. Από την κερκόπορτα. Είχαν περάσει ακριβώς 42 λεπτά γιατί ο ανεμιστήρας μου μόλις είχε κλείσει.

[1]

Αντιμετωπίζω την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού στην πίσω θέση ενός ταξί. Μιλάμε για πολύ ζέστη. Τα λατρεύω τα ταξί ως τα πιο καλλιτεχνικά κινούμενα σημεία της πόλης. Έχουν υπάρξει πηγή έμπνευσης. Βαριά βιομηχανία. Ελαφριά φιλοσοφία. Οι ταξιτζήδες έχουν μια λύση για όλα. Πρέπει να καταλάβουν την εξουσία αφού βλέπουν τους εαυτούς τους σαν μικρούς τσεγκεβάρα. Θα μπορούσα να είμαι ταξιτζής. Αλλά δεν είμαι. Θα ήθελα να είμαι ο Τσε Γκεβάρα. Αλλά δεν είμαι. Θα μπορούσα να είμαι σκηνοθέτης και να εμπνευστώ απτά ταξί. Αλλά είμαι ο Νικηφόρος Φέκος και είμαι Ντετέκτιβ.

Ο ανεμιστήρας του γραφείου μου κλείνει κάθε 42 λεπτά. Το τραπέζι μου έχει πάντα χαρτιά. Και ο καφές μου πάντα ζεσταίνεται πριν τον πιω. Και πως να μην ζεσταθεί αφού δεν έχει εφευρεθεί ακόμα το υλικό που θα κρυώνει όταν ζεσταίνεται. Έχω και ένα μπαούλο γεμάτο βοηθήματα για τη δουλειά. Με περούκες, καπέλα, γυαλιά, μυστάκια, μούσια, κυάλια, μικρόφωνα, φωτογραφικές μηχανές παλιάς και νέας τεχνολογίας, παρδαλά σακάκια, βιβλία, μπαλάκια του τέννις, μηχανές αφαίρεσης τριχών για αυτιά και μύτη. Πολλά έβαλα. Ας βγάλω μερικά. Το μπαούλο είναι γεμάτο με περούκες, καπέλα, γυαλιά και ψεύτικα μουστάκια.

Όταν δεν έχω δουλειά δεν αφήνω τον εαυτό μου να χαλαρώσει. Βρίσκω κάτι για να με κρατά σε εκγρήγορση. Η σημερινή αποστολή μου είναι να βρω γιατί βρωμάει η τουαλέτα. Δεν θα πω ότι υπόθεση βρωμάει γιατί είναι υπερβολή. Είναι κάτι άλλο από τη συνηθισμένη μυρωδιά τουαλέτας αφού δεν χέζω εδώ, εδώ και καιρό. Είναι μια μυρωδιά υγρή, μουχλιασμένη και άτακτη. Ερχεται πότε από το νιπτήρα και πότε από την μπανιέρα. Δεν έχω άλλα στοιχεία. Ας τα σημείωσω στο μπλοκάκι μου. Έκατσα στο γραφείο μου να ανάψω ένα τσιγάρο. Έτσι είναι η φύση της δουλειάς. Ένας Ντετέκτιβ πάντα καπνίζει και ο ρουφιάνος του τσιγάρου είναι ο καφές. Και έχει ζεσταθεί διάολε.

lazinio.gr

Αν έβγαιναν σε δημοπρασία αυτά τα εννιά γράμματα εσείς πόσα λεφτά θα δίνατε; Μάλλον τίποτα αφού πωλείται αέρας κοπανιστός, κάτι το άυλο, μία ηλεκτρονική διεύθυνση που ίσως αποφέρει χρήματα στον ιδιοκτήτη της, ίσως όχι. Ανάλογα με το αν και σε ποιο βαθμό οι χρήστες του Ιντερνετ θα ανταπροκριθούν στην ηδονοβλεπτική υπόσχεση των συγκεκριμένων εννέα γραμμάτων γιατί είπαμε το ίντερνετ είναι μόνο για πορνό.

Αυτός ο νέος κόσμος που ανοίγεται μπροστά μας, είναι έτοιμος να χρυσώσει τον δημιουργικό. Όχι αυτόν με το καλό όνομα και τις καλύτερες διασυνδέσεις αλλά αυτόν με την καλύτερη σύνδεση. Ο πετυχημένος νέος της εποχής, δεν είναι αυτός με το καλοραμμένο κοστούμι αλλά αυτός με την καλοραμμένη ιδέα έτοιμη να την εφαρμόσει στο ίντερνετ και να πλουτίσει. Και το ενδιαφέρον είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες ιδέες.

Τάσο σε ευχαριστώ.

Αυτό το ποστ γράφτηκε για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Μεγάλη Αλήθεια

Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί εσάς αλλά εγώ το έχω κάνει πολλές φορές και είναι αστείο και άξιο αναφοράς. Αν καθώς κατουρώ μου έρθει να κλάσω, αλλά δεν θέλω να ακουστεί, πάντα θα συγχρονίσω την κλανιά με το καζανάκι.

τι 30 τι 40 τι 50

Σε όποιο λεπτό και αν μπει το γκολ σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα είναι πάντα σημαντικό. Αν μπει μέχρι το 30΄ η ομάδα μπήκε δυνατά και το παιχνίδι είναι στα πόδια της. Αν μπει μετά το 30' η ομάδα πάει με ανεβασμένο ηθικό στα αποδυτήρια. Αν μπει μέχρι το 60' είναι πολύ σημαντικό και αν μπει στο τέλος η αντίπαλη ομάδα δεν μπορεί να αντιδράσει.

Λέξεις της Καρτέλας

Χρονοντούλαπο. Αυτή η λέξη γεννήθηκε για ένα και μόνο σκοπό. Να πλαισιώνει και να συμπληρώνει τη φράση "Χρονοντούλαπο της ιστορίας" .

Λουλάκι

Κυριακή Δίχως Μπάλα

Ζαλισμένος πήγε να καθαρίσει το υπόγειό του. Ένα υπόγειο γεμάτο αναμνήσεις, love letters, γραμματόσημα και μία σπάνια και συλλεκτική τηλεκάρτα. Μόνο κακές αναμνήσεις είχε απ`αυτήν την τηλεκάρτα. Από καρτοτηλέφωνο είχε πάρει την πρώτη του ροζ γραμμή. Οι μονάδες εξαφανίστηκαν τόσο γρήγορα όσο ένα καλό πάρκινγκ.

Ήρθε η ώρα να την ξεφορτωθεί. Μία είναι η λύση για να εξαφανίσουμε πράγματα που μας είναι άχρηστα. Να τα βάψουμε μπλε και να τα φουντάρουμε στο πλησιέστερο λιμάνι. Πήγε λοιπόν στην παραλία και πέταξε την τηλεκάρτα στη θάλασσα. Μία κίνηση που αποδείχθηκε πιο δύσκολη απ`ότι περίμενε. Ο αέρας τη γύριζε πίσω. Και προσπαθούσε. Κόντρα στον άνεμο, προσπαθούσε. Μάταιος κόπος. Οι προσπάθειές του έπεφταν στο κενό και η τηλεκάρτα στα πόδια του.

Εκάτσε να λιαστεί. Του άρεσε να λιάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Δηλαδή όταν έχει ήλιο και φυσάει ταυτόχρονα. Από τη μία ζεσταίνεσαι και απ`την άλλη δε σκάςκιόλας. Καίγεσαι όμως εύκολα, ακριβώς γιατί δεν το καταλαβαίνεις ότι καίγεσαι. Και δεν το καταλαβαίνει όχι επειδή είσαι ηλίθιος αλλά επειδή φυσάει και σε ψιλοδροσίζει. Απάτη ε;

Burnout

Τρέχουμε ακούγοντας μουσική.
Μαγειρειρεύουμε και μιλάμε στο τηλέφωνο.
Κάνουμε γυμναστική χαζεύοντας τηλεόραση.
Θέλουμε δεν θέλουμε, καιγόμαστε.

Χθες το βράδυ ξεκίνησα να δω ένα καουμπόικο. Πολύ μ`αρέσουν τα καουμπόικα. Σαν άλλος λούκι λουκ ξεκινάω να αλλάξω τον κόσμο αλλά καταλήγω να αλλάζω κανάλια. Και αυτό, δεν το κάνω σωστά, αφού πολλές φορές με παίρνει ο ύπνος.

Σήμερα πήγα να κάνω μπάνιο σε 4 λεπτά. Τόσο πρέπει να διαρκεί το μπάνιο μας. Σε 4 λεπτά το μόνο που κατάφερα ήταν να βρω τη σωστή θερμοκρασία μεταξύ ζεστού και κρύου.

Όταν κόβεις τα μαλλιά κάποιου, αυτός δεν αισθάνεται τίποτα. Ή μήπως νιώθει;

Η μέρα του ξεκίνησε όπως πάντα στις 7 με πρωινό πλούσιο σε φυτικές ίνες. Ήταν τόσο δυσκοίλιος σε όλα, που έξω απτο σπίτι του στη θέση πάρκινγκ άφηνε ένα σάπιο μηχανάκι. Έτσι ώστε να μην παρκάρει κανείς. Κατά τα άλλα ήταν ένας καθημερινός κομμωτής με ζιβάγκο. Ίσως γιαυτό τον διάλεξαν. Γιατί του πήγαινε το ζιβάγκο.

Η συνάντηση έγινε στο ταξίδι για Παρίσι. Εκεί θα γινόταν το ετήσιο συνέδριο κομμωτικής για νέες μεθόδους ευχάριστησης πελατών. Είχε δει τον εκείνο τον τύπο, απτο αεροπλάνο ακόμα. Έκανε τόση φασαρία, έκανε το σταυρό του στην απογείωση, χειροκρότησε στην προσγείωση. Γραφικός. Μετά τον ξαναείδε στο συνέδριο. Ο ίδιος τύπος του προτεινε μια δουλειά δίχως άλλο, με καλά λεφτά. Τα ήθελα τα λεφτά για να πάρει ένα καινούριο μηχανάκι. Είχε σιχαθεί το σάπιο διάολε.

Η καινοτομία του μαγαζιού ήταν τα σαμπό. Τα φορούσαν οι πελάτες κατά τη διάρκεια του κουρέματος. Το θύμα ήταν έτοιμο να φορέσει ένα ζευγάρι χαριτωμένα σαμπό. Αν και άντρας του άρεσαν τα σαμπό. Είχε πρησμένα πόδια από παιδί και το ήξερε. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι σε λίγη ώρα μικροσκοπικές βελόνες, βουτιγμένες σε αναισθητικό, θα περνούσαν την κάλτσα θα τον έστελναν σε έναν γλυκό ύπνο. Ο εφιάλτης θα ξεκινούσε μια μέρα αργότερα, σε μία χώρα της Μέσης Ανατολής, όπου θα ξυπνούσε ως ερωτικός σκλάβος κάποιου διεστραμμένου. Και θα ήταν και ακούρευτος.

Στην Ανάσταση ένιωσα και πάλι παιδί κρατώντας έστω και για λίγο την πασχαλινή λαμπάδα του πιτσιρικά ξαδέρφου μου. Η απίστευτη χαρά σταμάτησε απότομα όταν έσταξε στο χέρι μου καμμένο κερί. Έκανα φφφφφφφφφφ και έσφιξα τα δόντια.

λυπάμαι αυτούς που έχουν αλλεργία στα φιστίκια και δεν μπορούν να φάνε φουντούνια και κασίους.

έχω σιχαθεί τους υδατάνθρακες και τα λιπαρά. θέλω να γίνω αρχηγός στον πόλεμο για τις τηγανιτές πατάτες και τα πατατάκια. έχω σιχαθεί την τροφή με τη μεγαλύτερη κατανάλωση στον κόσμο. σκοπός μου θα είναι κάθε μερίδα τηγανιτές πατάτες να συνοδεύεται με προειδοποίηση ανάλογη αυτής των τσιγάρων. "Η κατανάλωσή τους σκοτώνει".

Ήταν μία το μεσημέρι όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Όπως πάντα με ξυπνήσανε αλλά δεν είπα πως κοιμόμουν. Ίσως από ντροπή. Απλά προσπάθησα να κάνω τη φωνή μου κανονική με αποτέλεσμα να ακούγομαι σαν ηλίθιος.

Διαιτητολαγνεια

Η διαιτησία στη χώρα μας ανέκαθεν παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα. Τα βήματα που κάνει προς βελτίωση, αν γίνονται, είναι σημειωτόν. Τα σφάλματα των διαιτητών επηρεάζουν δυσμένώς την ομαλή πορεία των εθνικών πρωταθλημάτων. Η έλλειψη φυσικής κατάστασης των διαιτητών, η αδυναμία κατανόησης και ομοιόμορφης εφαρμογής των κανονισμών και η έλλειψη (από πολλούς) αντικειμενικής κρίσης αποτελούν τις κύριες αιτίες των λεγόμενων "ανθρωπίνων λαθών" στους αγωνιστικούς χώρους. Η κακή διαιτησία όμως δεν έμεινε εκεί. Απλώθηκε σαν ταραμάς σε λαγάνα σε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, έχω αδικηθεί σε φάση στο pro evolution soccer και θα στείλω βίντεο άμεσα στην ΚΟΝΑΜΙ. Και ναι διάολε, θα περιμένω απάντηση.

Μεταβολισμός

Ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από τρισεκατομμύρια κύτταρα. Πραγματικά μου προκαλεί θαυμασμό. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες τι μπορεί να κάνει ο οργανισμός μας. Αντ`αυτού θα γράψω τι δεν μπορεί να κάνει. Και αυτό μου προκαλεί θαυμασμό. Δεν μπορεί να μεταβολίσει το πιο απλό σιτηρό. Το καλαμπόκι. Και αν δεν με πιστεύετε θα βάλω φωτογραφία.

Μια μέρα στο κουρείο

Στρογγυλοκάθισα στην πολυθρόνα με το κεφάλι να ακουμπάει στο μαξιλαράκι που ήταν για στήριγμα, και έπειδη αποφεύγω να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη που ήταν μπροστά μου, σήκωσα τα μάτια και τα άφησα να περιπλανιούνται στο λεκιασμένο αλλά λευκό ταβάνι. Η κομμώτρια, έχωσε μια άσπρη πετσέτα μέσα απ`το γιακά του πουκαμίσου μου. Πήγε πίσω και το μόνο που άκουγα ήταν το πήγαινέλα του ξυραφιού πάνω στο λουρί ακονίσματος. Ήμουν σε βαθιά ακινησία. Μία άγνωστη που δεν μου είναι τίποτα και δεν της είμαι τίποτα μου άπλωνε τον αφρό ξυρίσματος στο λαιμό. Πλέον δεν καθόμουνα αλλά βυθιζόμουνα στο λεκιασμένο αλλά λευκό διάστημα. Και τότε φαντάστηκα πως είμαι ένα ανυπεράσπιστο θύμα στο έλεος μιας γυναίκας που είχε ένα καλά ακονισμένο ξυράφι.