Κάθομαι στο δωμάτιο και κάνω ταβανοθεραπεία. Συνήθως βλέπω trash tv όταν είμαι στην Ελλάδα αλλά εδώ δεν έχει τίποτα. Ρωτάω παντού για τον Μικρούτσικο του Λιβάνου αλλά δεν υπάρχει. Αρχίζω να βλέπω ζεστά το ενδεχόμενο να μείνω μόνιμα εδώ και να κάνω trash tv. Θα ξεκινήσω με χωρισμένους που ο ένας βρίζει τον άλλο. Βέβαια αυτό είναι δύσκολο γιατί μπορεί να μου έρθει κανένας ζοσμένος με εκρηκτικά και να τιναχτούνε τα μυαλά μας στον αέρα. Τότε θα γίνουν όλοι σαν και εμένα και θα καταστραφεί ο κόσμος.
Συνεχίζω την ταβανοθεραπεία μιας και δεν έχω ούτε μουσική να ακούσω. Το μόνο που φτάνει στα αυτιά μου είναι το σφύριγμα από τις βόμβες, ο κρότος, η κραυγή των μανάδων που έχασαν τα παιδιά τους και οι σφαίρες που χτυπάνε στα σίδερα. Τι είναι άραγε μουσική; Και πως την αντιλαμβάνετε ο καθένας; Είναι μια καλή ερώτηση και κάθε καλή ερώτηση έχει μια καλή απάντηση. Αυτή τη στιγμή μουσική είναι όλα τα παραπάνω και κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι. Μελαγχόλησα. Δεν ξανακάνω ταβανοθεραπεία. Θα ξεκινήσω μουσικοθεραπεία και όταν γυρίσω Ελλάδα θα μάθω πιάνο. Αργότερα γαλλικά και τέλος μπαλέτο.
Συνεχίζω την ταβανοθεραπεία μιας και δεν έχω ούτε μουσική να ακούσω. Το μόνο που φτάνει στα αυτιά μου είναι το σφύριγμα από τις βόμβες, ο κρότος, η κραυγή των μανάδων που έχασαν τα παιδιά τους και οι σφαίρες που χτυπάνε στα σίδερα. Τι είναι άραγε μουσική; Και πως την αντιλαμβάνετε ο καθένας; Είναι μια καλή ερώτηση και κάθε καλή ερώτηση έχει μια καλή απάντηση. Αυτή τη στιγμή μουσική είναι όλα τα παραπάνω και κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι. Μελαγχόλησα. Δεν ξανακάνω ταβανοθεραπεία. Θα ξεκινήσω μουσικοθεραπεία και όταν γυρίσω Ελλάδα θα μάθω πιάνο. Αργότερα γαλλικά και τέλος μπαλέτο.
No comments:
Post a Comment